2.1.3.       Okres od stworzenia Adama do rozpoczęcia potopu trwa 1655 lat, natomiast do jego zakończenia 1656 lat. Rozpoczęcie potopu przedstawione zostało z dwóch głównych perspektyw. Pierwsza z nich odnosi się do czasu, w którym Noe wraz z rodziną weszli do arki, odbyło się to pierwszego dnia 1656 roku, w tym samym momencie, w którym Noe osiągnął wiek 600 lat życia. Druga z nich odnosi się do momentu rozpoczęcia ulewy, co nastąpiło 7 dni później. Moment zakończenia potopu przedstawiony został z czterech głównych perspektyw. Pierwsza z nich odnosi się do czasu zakończenia ulewy, co nastąpiło 40 dni po jej rozpoczęciu. Druga z nich odnosi się do wydarzeń zwiastujących osuszenie powierzchni Ziemi, podczas których Noe wypuścił przez okno arki kruka oraz gołębicę, odbyło się to po upływie dziesięciu miesięcy, licząc czas od początku roku 1656. Trzecia z nich odnosi się do momentu, w którym wody potopu ustąpiły, a Noe zdjął dach arki, odbyło się to pierwszego dnia roku kolejnego. Czwarta z nich odnosi się do momentu opuszczenia arki, co nastąpiło 57 dni po rozpoczęciu roku kolejnego, czyli 57 dni po zakończeniu roku 1656.

Opis stworzenia, wyrażony w skali ludzkich lat, dokonany został na podstawie starożytnego kalendarza religijnego, 360-dniowego, będącego ujednoliconym kalendarzem słonecznym oraz księżycowym. W kalendarzu tym po zakończeniu 12 miesięcy doliczana była dodatkowa wartość 5 dni, tak aby długość roku kalendarzowego wynosiła 365 dni. Kalendarz 360-dniowy składa się z 12 równych miesięcy, po 30 dni każdy. Doba składa się z dwóch równych części, gdzie pierwsza część stanowi noc i rozpoczyna się wraz z nastaniem wieczoru, natomiast druga część stanowi dzień i rozpoczyna się wraz z nastaniem poranka. Każda z dwóch części doby składa się z 12 godzin, każda godzina składa się z 60 minut, a każda minuta składa się z 60 sekund. Należy również wskazać, iż w języku starohebrajskim nie występowało słowo doba, a jedynie słowa dzień oraz noc. W efekcie słowem dzień określano zarówno całą dobę, jak i połowę doby, stanowiącą porę dzienną, co stanowi również cechę wielu języków współczesnych. Niezależnie od podziału doby na dwie części po 12 godzin każda w omawianym kalendarzu występował również podział doby na 3 części po 8 godzin każda.