Kolonialne formy sinic swoim kształtem w sposób bezpośredni przypominały dzisiejsze drzewa, natomiast w zakresie sposobu pozyskiwania energii tożsame były z dzisiejszymi drzewami, ponieważ pozyskiwały ją poprzez proces fotosyntezy. Owocem ich życia, czyli efektem ich życia, była wzmożona produkcja tlenu. Określone w niniejszym punkcie oznacza więc, iż w trakcie dnia trzeciego powstały zarówno pierwotne płyty kontynentalne, jak i składniki niezbędne do powstania ziemskiej atmosfery posiadającej skład chemiczny umożliwiający rozpoczęcie procesu rozszczepienia światła słonecznego, czyli wyraźne oddzielenia dnia od nocy. Zakończenie dnia przypada na moment, w którym na Ziemi istniały już pierwotne formy życia, jednak fakt, zgodnie z którym nie posiadała ona jeszcze atmosfery umożliwiającej rozszczepianie światła słonecznego, sprawiał, iż pogrążona była w półmroku. Słońce widoczne było natomiast niczym bardzo jasna gwiazda, która świeciła wyłącznie punktowo. Przypominało więc Słońce obserwowane obecnie z pozycji ziemskiego Księżyca.

2.4.1.       I powiedział Bóg: Niech staną się światła na sklepieniu nieba, aby oddzielały między dniem i między nocą, i będą znakami i dla pór, i dla dni, i dla lat. I będą światłami na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią. I stało się tak. I uczynił Bóg dwa światła wielkie: światło wielkie, aby rządziło dniem i światło małe, aby rządziło nocą i gwiazdy. I dał je Bóg na sklepienie nieba, aby świeciły nad ziemią. I aby rządziły w dzień i w nocy i dzieliły między światłem i między ciemnością. I widział Bóg, że (są) dobre. I był wieczór, i był ranek, dzień czwarty.

2.4.2.       Czas trwania czwartego dnia stworzenia przypada na okres pomiędzy 2 596 793 040 – 1 732 793 040 lat przed rokiem narodzin Jezusa, zgodnie z następującym równaniem:

Dzień czwarty rozpoczął się więc 2 596 793 040 lat przed rokiem narodzin Jezusa, w momencie, w którym ilość tlenu w ówczesnej atmosferze była wystarczająca do rozpoczęcia procesu rozszczepiania światła słonecznego, a zakończył 1 732 793 040 lat przed rokiem narodzin Jezusa, w momencie, w którym ruchy obrotowo obiegowe Ziemi, a także odległość pomiędzy Ziemią a Księżycem, były na tyle bliskie obecnym, aby wraz z atmosferą rozszczepiającą światło słoneczne w sposób wyraźny wyznaczać zarówno pory roku, jak i oddzielać jasne dni od ciemnych nocy.