Gdyby bowiem przyjąć za słuszne założenie, zgodnie z którym dzień siódmy stanowi dzień trwający, to omawiane równanie byłoby niesłuszne, ponieważ w pierwszej składowej lewej strony równania zawarto siedem pełnych dni. Przyjęcie założenia, zgodnie z którym dzień siódmy stanowi dzień trwający wymagałoby określenia tego, jaka część tego dnia minęła, a następnie pomniejszenia wartości 7 o pozostałą część dnia. Odnosząc się do tego, z jakiego powodu dzień siódmy może zostać uznany zarówno za zakończony, jak i trwający, należy wskazać, iż z treści opisu stworzenia wynika, że w dniu siódmym Bóg zakończył swe dzieło stworzenia, a następnie udał się na spoczynek, co wskazuje jednocześnie, że dzień siódmy został dokonany, czyli zakończony. Z drugiej strony każdy dzień stworzenia kończy się zwrotem: I był wieczór, i był poranek, dzień jeden…drugi, trzeci, tym samym zwrot ten każdorazowo wskazuje na zakończenia dnia. Jednak opis dnia siódmego nie zawiera tego zwrotu, co może sugerować, iż dzień siódmy stanowi dzień trwający. Odnosząc się do wartości 1655, należy wskazać, iż jak zostało to wyjaśnione w 2.1.2., opis stworzenia wyrażony w latach może zostać uznany za powtórzenie całości czasu stworzenia bądź powtórzenie wyłącznie siódmego dnia stworzenia, co wynika z następującego argumentu. Z jednej strony opis ten odnosi się tylko do dziejów ludzkości i zaczyna się od stworzenia Adama, co wskazuje, iż stanowi powtórzenie wyłącznie dnia siódmego, w którym nastąpiło stworzenie ludzkości. Z drugiej strony opis ten rozpoczyna się od słów: I żadnego krzewu polnego jeszcze nie było na ziemi i żadna trawa polna jeszcze nie wyrosła, bo nie spuścił deszczu Bóg na ziemię, a człowieka nie było, aby uprawiał ziemię. W efekcie tego zdania nasuwa się wniosek, zgodnie z którym Autor cofnął się w czasie do pierwszego dnia stworzenia, ponieważ stwierdził, iż nie było jeszcze żadnych krzewów, traw oraz człowieka, natomiast z opisu siedmiu dni stworzenia wynika, iż Bóg stworzył w tym czasie wszystkie organizmy roślinne oraz zwierzęce, w tym wszystkie krzewy i trawy, a także człowieka, którego pierwotne stworzenie nastąpiło w trakcie dnia szóstego. Co oczywiste, rachunek omawiany w niniejszym akapicie wymaga przyjęcia założenia, zgodnie z którym opis stworzenia wyrażony w latach stanowi powtórzenie całości opisu stworzenia. Również w przypadku opisu wyrażonego w latach zasadne jest przyjęcie założenia, zgodnie z którym dzień siódmy stanowi dzień zakończony.