Odnosząc się z tej perspektywy do modelu kosmologicznego III stopnia, należy wskazać następujące fakty.

W ujęciu współczesnej nauki model kosmologiczny III stopnia wynika z teorii naukowych zawartych w następującym zapisie:

W zapisie zawartym w linijce O skrót TR odnosi się do słów teorie relatywistyczne i wyraża ogólną oraz szczególną teorię względności. Skrót BB odnosi się do słów big bang i wyraża teorię wielkiego wybuchu. Skrót MS odnosi się do słów model standardowy i wyraża teorię modelu standardowego. Skrót ST odnosi się do słów second thermodynamics i wyraża drugą zasadę termodynamiki. Skrót CE odnosi się do słów cause, effect i wyraża zasadę przyczynowo-skutkową. Skrót LMTT odnosi się do występujących w języku angielskim słów: długość, masa, czas, temperatura. Podniesienie skrótu LMTT² do kwadratu stanowi odniesienie do słowa dualizm, a zarazem do faktu, zgodnie z którym w omawianym modelu Wszechświata każde zdarzenie, jakie odbywa się w tym Wszechświecie, musi być rozważane z uwzględnieniem dwóch równoprawnych ścieżek przyczynowo-skutkowych, gdzie każda z nich wskazuje przeciwstawne wnioski, czyniąc tym samym dualizm przyczynowo-skutkowy Wszechświata obserwowalnego.

Informacje zawarte w akapicie poprzedzającym oznaczają, iż całościowy model Wszechświata zamkniętego, powtarzalnego, pulsującego, w którym istnieje osobliwość początkowa o określonych cechach, rozumiana jako opisywana w treści Pism Świętych Osoba Boga, a w którym wszystkie losy ludzkości są zdeterminowane przez Osobę Boga, może być wnioskowany na podstawie wskazanych teorii naukowych. Skrót LMTT² oznacza natomiast, iż model ten może być opisywany na podstawie trzech głównych wielkości fizycznych, czyli długości, masy oraz czasu, przy uwzględnieniu temperatury, a zarazem przy uwzględnieniu rozważań logicznych, które dotyczą związków przyczynowo-skutkowych, jakie zachodzą względem obserwowanych zdarzeń.

Odnosząc się do związków przyczynowo-skutkowych, należy wskazać, iż dualistyczną ścieżkę przyczynowo-skutkową wydarzeń, jakie odbywają się wewnątrz Wszechświata obserwowalnego, przy założeniu Wszechświata zamkniętego, powtarzalnego, pulsującego, wyrażają dwa, niezwykle proste, następujące równania:

Równanie P₁ wyraża klasyczną ścieżkę przyczynowo-skutkową, czyli ścieżkę rozważaną z uwzględnieniem czasu upływającego, skończonego, względnego. Równanie P₂ wyraża dodatkową, rozszerzoną, a zarazem nadrzędną ścieżkę przyczynowo-skutkową, czyli ścieżkę rozważaną na podstawie czasu nadrzędnego, zarówno absolutnego, nieskończonego, jak i bezwzględnego, nieupływającego.