Kiedy jesteśmy w wodzie, płyniemy z jej prądem. W efekcie odczuwamy zarówno upływ czasu, jak i pulsacyjność Wszechświata. Kiedy wyjdziemy z wody, skały stoją w miejscu, wodospad stoi w miejscu, przepływa wyłącznie woda, czyli masa i energia. W efekcie okazuje się, iż cały Wszechświat jest stabilny, a pulsacyjność odbywa się wyłącznie w jego wnętrzu. W przykładzie tym osobliwość nie jest uwzględniana, co dotyczy również przykładu kolejnego.

Pulsacyjność Wszechświata można wyrazić również następującym, bardzo prostym wyobrażeniem. W tym wyobrażeniu Wszechświat obserwowalny stanowi akwarium. Przezroczyste szkło oraz woda to czasoprzestrzeń. Masa to rybki, które płyną zawsze w tę samą stronę, od lewej do prawej. Kierunek to jednostronna linia czasu życia. Kiedy rybki dopływają do prawej szyby, znikają. Jednak w tym samym czasie wypływają z lewej szyby. Energia to prędkość, z jaką płyną. Miejsce, w którym znajduje się rybka, to aktualny moment czasoprzestrzeni. Odległość, która dzieli rybkę od lewej szyby, to przeszłość Wszechświata. Odległość, która dzieli rybkę od prawej szyby, to przyszłość Wszechświata. Odległość ta jest również czasem, ponieważ rybka płynie z określoną prędkością. Im większa rybka, tym odległość jest mniejsza, z każdej strony, a zarazem czas jest krótszy z każdej strony. Wielkość rybki to względność czasu, uzależniona od jej masy oraz energii, z jaką płynie. Kiedy jesteśmy rybką, płyniemy. W efekcie widzimy, iż wszystko, co nas otacza, również płynie. Kiedy obserwujemy akwarium, okazuje się to nieprawdą. Zarówno akwarium, jak i woda stoją w miejscu. Płynną tylko rybki, czyli masa i energia, w efekcie zmienia się czas niezbędny do dotarcia do końca akwarium.

Odnosząc się do pozornych rozmiarów osobliwości początkowej, można je wyrazić za pomocą następującego wyobrażenia. W tym wyobrażeniu Wszechświat całościowy, traktowany wraz z osobliwością początkową, stanowią balon. Ustnik tego balonu, czyli miejsce, w którym balon jest nadmuchiwany, to osobliwość początkowa. Patrząc z perspektywy obiektu zanurzonego w balonie, osobliwość początkowa jest najmniejsza. Balon jest niczym jajo, które rozszerza się, im dalej jest od ustnika. Jeśli jednak spojrzymy na ów balon z zewnątrz, to okazuje się, iż osobliwość początkowa stanowi cały gumowy balon otaczający przestrzeń w nim zawartą.