Patrząc na Wszechświat całościowy z tej perspektywy, należy stwierdzić, iż Wszechświat całościowy funkcjonuje niczym przeciwstawna czarna dziura oraz przeciwstawny pulsar, a raczej czarna dziura oraz pulsar funkcjonują przeciwstawnie do Wszechświata całościowego. Czarna dziura pochłania materię do swego wnętrza i z jej punktu widzenia robi to w nieskończoność. Sam proces jest jednak skończony. Pulsar wyrzuca ze swojego wnętrza określoną energię i robi to powtarzalnie przez cały czas swego istnienia. Osobliwość początkowa wyrzuca cyklicznie materię ze swojego wnętrza, czyli zachowuje się niczym pulsar. Jednak dokonuje tego do swego wnętrza, czyli zachowuje się niczym czarna dziura. Dodatkowo przejście, jakie następuje pomiędzy każdym kolejnym impulsem Wszechświata obserwowalnego, a zarazem przejście, jakie występuje pomiędzy osobliwością początkową a Wszechświatem obserwowalnym, są w pewnym sensie analogiczne do przejścia, jakie obserwowalne jest po wkroczeniu w obszar wnętrza czarnej dziury, ponieważ w obydwóch przypadkach występuje tzw. horyzont zdarzeń, czyli zakończenie czasoprzestrzeni względnej.
Rozważając pulsacyjny model Wszechświata w ujęciu jednostek czasu, należy zaznaczyć, iż całościowy, nieskończony czas Wszechświata to czas jednostkowy. Czas ten posiada wyłącznie jedną jednostkę czasu, którą jest czas Plancka wynoszący
Należy również wskazać, iż Wszechświat całościowy, rozważany w ujęciu czasu, działa na zasadzie przeciwstawnej. Osobliwość początkowa posiada czas nieskończony, upływający, którego jedyną jednostką jest czas Plancka. Wszechświat obserwowalny posiada czas nieupływający, którego jedną jednostką jest czas Plancka, natomiast ilość jego powtórzeń jest nieskończona.