W rysunku M₁ mniejszy okręg, zawarty wewnątrz większego, odzwierciedla Wszechświat nadrzędny, czyli osobliwość początkową. Większy okręg odzwierciedla Wszechświat obserwowalny. Obwód mniejszego okręgu, czyli jego czarna linia, odzwierciedla wielki wybuch. Obwód większego okręgu, czyli jego czarna linia, odzwierciedla zamkniecie Wszechświata obserwowalnego, a zarazem przejście do osobliwości początkowej, czyli do obwodu mniejszego okręgu. W rysunku M₂ mniejszy okręg nie istnieje. Jeśli zapytamy, gdzie jest osobliwość początkowa, odpowiedź jest następująca. Osobliwość początkowa stanowi obwód większego okręgu, czyli jego czarną linię. Patrząc z punktu widzenia obserwatora zlokalizowanego wewnątrz Wszechświata obserwowalnego, osobliwość początkowa jest mniejsza od tego Wszechświata. Patrząc z punktu widzenia obserwatora zewnętrznego, osobliwość początkowa jest większa od Wszechświata obserwowalnego i otacza ten Wszechświat. Odnosząc się do tego, który z punktów widzenia jest nadrzędny, a który podrzędny, należy wskazać, iż nadrzędnym punktem widzenia jest spojrzenie na Wszechświat całościowy z zewnątrz. Natomiast podrzędnym punktem widzenia jest spojrzenie na Wszechświat całościowy z perspektywy jego wnętrza. W efekcie osobliwość początkowa jest obiektem większym od Wszechświata całościowego. Obserwacja, zgodnie z którą jest odwrotnie, stanowi pozorność przestrzeni Wszechświata. Pozorność ta jest analogiczna do pozorności, jaka występuje w przypadku czasu istnienia osobliwości początkowej, rozważając tę osobliwość jako era Plancka. Omawiane zagadnienie należy również określić następującymi słowami. Niezależnie od tego, w którym miejscu czasoprzestrzeni Wszechświata obserwowalnego wydostalibyśmy się poza jego obszar, znaleźlibyśmy się w przestrzeni osobliwości początkowej, która otacza ten Wszechświat. Współczesne rysunki kosmologiczne, przedstawiające Wszechświat całościowy w formie tzw. Uniwersum timeline, czyli linia czasu Wszechświata, są słuszne z punktu widzenia ewolucji Wszechświata, jednak mylące w ujęciu całościowej przestrzeni Wszechświata. Rysunki te wyrażane są w formie trójkąta, w którym jego lewy wierzchołek odzwierciedla mały punkt początkowy, czyli osobliwość początkową.