Model zamknięty, powtarzalny, pulsujący wynika z dwóch głównych cech Wszechświata całościowego.

Pierwsza z tych cech to skończoność czasu, masy oraz przestrzeni Wszechświata obserwowalnego. Skończoność ta powoduje, iż masa, która przepływa przez przestrzeń, nie może płynąć w nieskończoność, ponieważ sama przestrzeń jest ściśle określona. Analogicznie dotyczy to czasu względnego, rozważanego z perspektywy wnętrza Wszechświata obserwowalnego. Sytuację tę można porównać do zjeżdżania na zjeżdżalni. Wystarczy przyjąć założenie, zgodnie z którym przestrzeń zjeżdżalni jest skończona, aby z całą pewnością stwierdzić, iż czas zjeżdżania kiedyś się skończy, a masa, która zjeżdża, kiedyś dojedzie do końca. Istotne w tym wypadku są również jednostronność upływu czasu życia obiektów, a także jednostronność zwiększania się przestrzeni Wszechświata obserwowalnego, które powodują następujący skutek. Nawet gdyby masa mogła przemieniać się w nieskończoność, tworząc kolejne gwiazdy i galaktyki, to przestrzeń, na której odbywa się ten proces, jest ściśle określona i w pewnym momencie skończy się, co analogicznie dotyczy czasu względnego.

Druga z tych cech to nieskończoność czasu, masy oraz przestrzeni osobliwości początkowej. Nieskończoność ta może być rozważana zarówno w ujęciu ewolucyjnym, jak i całościowym. Nieskończoność całościowa rozumiana jest jako czas istnienia osobliwości początkowej, który wskazuje, iż obiekt ten istnieje wiecznie. Nieskończoność ewolucyjna rozumiana jest jako czynność bądź zdarzenie, która dokonywana jest przez osobliwość początkową bądź odbywa się w jej obszarze. Jedyną czynnością, która udowodniona została przez naukę, a której dokonuje osobliwość początkowa, jest wielki wybuch. Oznacza to, iż wielki wybuch stanowi wydarzenie, które musi odbywać się w nieskończoności, co determinuje pulsacyjność osobliwość początkowej.

Konieczność zakończenia się współczesnego Wszechświata obserwowalnego wynika również z następujących argumentów. Skoro po wielkim wybuchu rozpoczyna się przepływ masy i energii przez Wszechświat obserwowalny, a osobliwość początkowa dokonuje tego procesu w nieskończoność, zaś czasoprzestrzeń Wszechświata jest stabilna, to oznacza to, iż współczesny przepływ masy i energii przez Wszechświat, czyli aktualny Wszechświat obserwowalny, musi w pewnym momencie dobiec końca, aby w tej samej czasoprzestrzeni mógł rozpocząć się kolejny proces, czyli kolejny Wszechświat obserwowalny.