Model ten określa cechy, jakie musi posiadać osobliwość początkowa, aby Wszechświat obserwowalny mógł się odbyć, przyjmując za słuszny fakt, zgodnie z którym Wszechświat obserwowalny jest Wszechświatem zamkniętym, powtarzalnym, pulsującym, co udowadniane jest w modelu pierwszego stopnia. Z modelu tego wynika, iż osobliwość początkowa musi posiadać umiejętność zapobiegania rozpraszaniu się kolejnych Wszechświatów obserwowalnych. Model ten nie określa relacji, jaka zachodzi pomiędzy osobliwością początkową, czyli Bogiem, a obiektem wszechświata atomowego, czyli człowiekiem. Jednak pozwala na dokonanie następujących stwierdzeń. Skoro Wszechświat jest Wszechświatem zamkniętym, powtarzalnym, pulsującym, w którym każdy kolejny impuls jest analogicznych, to oznacza to, iż przyszłość współczesnego Wszechświata obserwowalnego jest z góry zdeterminowana. Skoro osobliwość początkowa musi zapobiegać rozproszeniu kolejnych Wszechświatów, to oznacza to, iż osobliwość początkowa musi posiadać zapis tego, jak wszechświat kwantowy rozkłada się po wielkim wybuchu, tak aby w każdym kolejnym Wszechświecie obserwowalnym wszystkie wydarzenia potoczyły się analogicznie. W modelu tym osobliwości początkowej przyznana zostaje władza nad wszystkimi wydarzeniami, jakie odbywają się w kwantowej części Wszechświata.

Starożytny model kosmologiczny trzeciego stopnia, to model, w którym Wszechświat zamknięty, powtarzalny, pulsujący, uwzględniający istnienie osobliwość początkowej zarządzającej kwantową częścią Wszechświata, rozważany jest z perspektywy obiektu atomowego, zlokalizowanego wewnątrz Wszechświata obserwowalnego, a zarazem posiadającego wolną wolę. Model ten rozszerza model wcześniejszy o zasadę przyczynowo-skutkową, rozważaną w dwójnasób dla każdego zdarzenia. Pierwsze rozważenie wskazanej zasady polega na klasycznym zapisaniu związku przyczynowo-skutkowego, jaki zachodzi w czasie względnym, dla dowolnego, obserwowalnego zdarzenia. A następnie sprawdzeniu tego, jaki wpływ miała na to wydarzenie osobliwość początkowa. Taka forma zapisu związku przyczynowo-skutkowego wskazuje, iż im dalej dany obiekt bądź dane wydarzenie umiejscowione jest w czasie, tym mniejszy ma wpływ na wydarzenie współczesne. Patrząc z tej perspektywy, wpływ Boga na wydarzenia, jakie odbywają się na Ziemi, jest znikomy.