Docelowa równoważność masy i energii stanowi równoważność energii, jaka potrzebna jest do uzyskania prędkości światła, do masy osobliwości początkowej. Docelowa równoważność masy i energii pozwala na określenie wartości masy osobliwości początkowej, która przybiera postać wartości nieskończonej. Wyjściowa równoważność masy i energii pozwala na określenie wartości czasu osobliwości początkowej, która również przybiera postać wartości nieskończonej i wynika z następującego. Załamanie dylatacyjne czasu, jakie występuje pomiędzy obserwatorem zlokalizowanym na planecie Ziemia a fotonem poruszającym się z prędkością światła, zawsze mieści się pomiędzy odczuwalną wartością czasu a nieskończonością. Do osiągnięcia prędkości światła potrzebna jest nieskończona energia. Po jej osiągnięciu nie ma znaczenia przestrzeń rozpatrywanego zdarzenia. Oznacza to, iż nie ma znaczenia, czy rozpatrujemy załamanie czasu dla zdarzenia znacząco oddalonego w czasoprzestrzeni, czy też krótkiego odcinka czasoprzestrzeni, czas zawsze załamie się do nieskończoności. W efekcie obiekt o nieskończonej masie, czyli osobliwość początkowa, również załamie czas do nieskończoności zawsze, bez względu na to czy jego przestrzeń jest nieskończenie mała, czy skończona, czy też nieskończenie duża. Dotyczy to każdego zdarzenia rozpatrywanego z perspektywy wnętrza Wszechświata obserwowalnego, czyli z perspektywy czasu względnego.

Dysproporcja masy, energii i przestrzeni, jaka występuje wewnątrz Wszechświata całościowego, wynika z następującego opisu. Jeśli osobliwość początkową nazwiemy Adamem, z racji na fakt, zgodnie z którym Adam stworzony został na wzór Boga. To Ewa stanowi cały Wszechświat obserwowalny, który stworzył Adam z siebie. Stworzenie polegało na odjęciu żebra, czyli na odjęciu najmniejszej możliwej części, z dwunastu par części. Żebra występują bowiem w dwunastu parach. W ujęciu Wszechświata całościowego dwanaście najmniejszych części, jakie występują w parach, to 12 cząsteczek materii oraz 12 cząsteczek oddziaływań krótkiego zasięgu. Oznacza to, iż Wszechświat obserwowalny musi być o jedno żebro mniejszy od osobliwości początkowej, czyli o jedną cząsteczkę elementarną mniejszy od osobliwości początkowej.