Wyrażając Wszechświat w postaci energii, należy więc stwierdzić, iż całościowa energia Wszechświata obserwowalnego jest o jeden kwant energii mniejsza od energii osobliwości początkowej, a zarazem jest o jeden kwant energii mniejsza od energii niezbędnej do uzyskania prędkości światła, czyli energii nieskończonej. Wyrażając Wszechświat w postaci masy, należy stwierdzić, iż całościowa masa Wszechświata obserwowalnego jest o jeden kwant masy mniejsza od masy osobliwości początkowej, czyli o jeden kwant masy mniejsza od masy nieskończonej, co wynika z zawartego w akapicie poprzedzającym. Kwant masy został określony i wynosi 2,2 · 10^-8 kilograma. Masa Wszechświata obserwowalnego wynosi więc ∞ − 2,2 · 10^-8 kilograma, czyli nieskończoność minus masa Plancka. Wyrażając Wszechświat w postaci przestrzeni, należy stwierdzić, iż całościowa przestrzeń Wszechświata obserwowalnego jest o jeden kwant przestrzeni mniejsza od przestrzeni osobliwości początkowej. Przestrzeń ta zwiększa się pomiędzy wielkim wybuchem, a zamknięciem Wszechświata obserwowalnego, od wartości najmniejszej do największej możliwej, skończonej. Tym samym całościowa przestrzeń osobliwości początkowej jest nieskończona, ponieważ jest o jeden kwant przestrzeni większa od maksymalnej przestrzeni Wszechświata obserwowalnego, która jest o jeden kwant przestrzeni mniejsza od nieskończonej. Minimalna przestrzeń Wszechświata obserwowalnego wynosi więc długość Plancka. Maksymalna przestrzeń Wszechświata obserwowalnego wynosi ∞ − 1,6 · 10^-35 metra, czyli nieskończoność minus długość Plancka. Czas osobliwości początkowej jest czasem nieskończonym, co wynika z równoważności masy oraz czasu osobliwości początkowej do energii oraz czasu fotonu, o których mowa w akapicie poprzedzającym. Natomiast czas Wszechświata obserwowalnego jest czasem nieupływającym, bezwzględnym, którego wartość zawsze wynosi 5,4 · 10^-44 sekundy, co wynika z obydwóch omawianych porównań.

Należy zatem wskazać, iż wyniki rachunków poprzedzających, które wyrażone zostały w formie równań G niniejszego punktu, połączone z poszczególnymi opisami zawartymi w treści omawianych Pism Świętych, determinują jedyne możliwe wartości masy, przestrzeni oraz czasu, jakie możliwe są do przypisania poszczególnym częściom Wszechświata całościowego.