Stosunek, o którym mowa w akapicie poprzedzającym, zgodny jest więc z następującym równaniem:
Jeśli wynik równania F2 pomnożymy przez wartość 1012, to uzyskamy wartość znaną współcześnie jako stała Hubble’a.
Stała Hubble’a obliczana jest więc zgodnie z następującym wzorem:
Gdzie symbol H oznacza stałą Hubble’a.
Wartość stałej Hubble’a na rok 2020 n.e. zgodna jest więc z następującym równaniem:
Równanie F4 wskazuje, iż stała Hubble’a na rok 2020 n.e. wynosi 72,31288016499103 (km/s)/Mpc. Równania F wskazują również, iż stała Hubble’a zmienia się wraz z upływem czasu względnego, stosownie do tego upływu.
Zarówno stosunek rocznego przyrostu średnicy Wszechświata do aktualnej średnicy tego Wszechświata, czyli wartość H’, jak i stała Hubble’a, czyli wartość H, pozwalają na obliczenie aktualnego wieku Wszechświata, zgodnie z następującym wzorem:
| T'1 = | 1 | = | 1 |
| H' | H · 1012 |
Obliczenie aktualnego wieku Wszechświata na podstawie stałej Hubble’a wyraża więc następujące równanie:
Należy jednak wskazać, iż obliczenie to jest obliczeniem odwrotnym, ponieważ stała Hubble’a obliczona została z zastosowaniem wieku Wszechświata, a następnie na jej podstawie ponownie obliczony został ten sam wiek Wszechświata. Obliczanie wieku Wszechświata na podstawie stałej Hubble’a miałoby zastosowanie w sytuacji, w której określone badania naukowe pozwoliłyby na obliczenie średnicy obserwowalnego Wszechświata z dokładnością do jednego roku świetlnego, natomiast wiek Wszechświata nie byłby znany bądź nie zostałby określony precyzyjnie. Omawiane prawo VEO wskazuje jednak, iż cechy Wszechświata determinują konieczność wykonywania obliczenia odwrotnego, czyli takiego, w którym najpierw obliczany jest precyzyjny wiek Wszechświata, a dopiero na tej podstawie jego przestrzeń oraz masa.