Pozostała średnica Wszechświata obserwowalnego obliczana jest zgodnie z następującym wzorem:
Gdzie symbol L’’ oznacza średnicę tej części Wszechświata obserwowalnego, która jeszcze nie minęła.
Pozostała średnica Wszechświata obserwowalnego obliczana jest więc zgodnie z następującym równaniem:
Równanie D4 wskazuje, iż średnica tej części Wszechświata obserwowalnego, która odbędzie się w przyszłości, licząc czas od roku 2020 n.e., wynosi 20 060 881 228 889 842 lat świetlnych.
Pozostała masa Wszechświata obserwowalnego obliczana jest zgodnie z następującym wzorem:
Gdzie symbol M’’ oznacza tę część masy, która zlokalizowana jest na tej części czasoprzestrzeni Wszechświata obserwowalnego, jaka odbędzie się od roku 2020 n.e. do momentu jego zamknięcia. Symbol T’’ oznacza względny wiek Wszechświata, rozpatrywany z punktu widzenia obserwatora zlokalizowanego na całej przestrzeni L’’ oraz całej masie M’’, czyli na całej czasoprzestrzeni Wszechświata obserwowalnego, rozciągającej się pomiędzy aktualnym, obserwowalnym miejscem czasoprzestrzeni a momentem zakończenia Wszechświata obserwowalnego.
Analogicznie do równań C2-C3 przyszła część masy Wszechświata obserwowalnego może być rozważana z uwzględnieniem jej podziału na ciemną energię oraz pozostałą część masy, co wyrażają następujące wzory:
Gdzie symbol M’’B oznacza przyszłą masę wszechświata materialnego, czyli Wszechświata obserwowalnego rozpatrywanego z pominięciem ciemnej energii, która zlokalizowana jest na obszarze L’’. Natomiast symbol M’’A oznacza przyszłą masę ciemnej energii zlokalizowaną na tej samej przestrzeni L’’.
Równania D1-D7 pozwalają na określenie całościowej masy, przestrzeni oraz czasu Wszechświata obserwowalnego, zgodnych z określonymi w kolejnych akapitach.