Całościowa średnica Wszechświata obserwowalnego wynika z następującego wzoru:

Całościowa średnica Wszechświata obserwowalnego wynika więc z następującego równania:

Równanie D₉ wskazuje, iż maksymalna średnica Wszechświata obserwowalnego wynosi 20 060 972 859 456 000 lat świetlnych.

Całościowy czas istnienia Wszechświata obserwowalnego wynika z następującego wzoru:

Równanie D₁₀ wskazuje, iż na poziomie całościowego Wszechświata obserwowalnego upływ czasu względnego nie występuje, a każdy czas względny, odczuwalny wewnątrz Wszechświata obserwowalnego, załamywany jest do czasu Plancka, czyli zerowej wartości czasu względnego.

Całościowy czas względny istnienia Wszechświata obserwowalnego, rozważany z perspektywy obserwatora zlokalizowanego na planecie Ziemia, wynika z następującego wzoru:

Całościowy czas względny istnienia Wszechświata obserwowalnego, rozważany z perspektywy obserwatora zlokalizowanego na planecie Ziemia, wynika więc z następującego równania:

Całościowa masa Wszechświata obserwowalnego wynika z następującego wzoru:

A niezależnie od tego wynika z następującego wzoru:

Gdzie skróty M’ i M’’ oznaczają masę zlokalizowaną na minionej części czasoprzestrzeni oraz masę zlokalizowaną na przyszłej części czasoprzestrzeni. Natomiast skróty M_A oraz M_B oznaczają masę ciemnej energii oraz pozostałą masę Wszechświata obserwowalnego.