Każdorazowo, kiedy czas stworzenia rozpatrywany jest z perspektywy docelowej, czyli z perspektywy obserwatora zlokalizowanego w miejscu, w którym jeden rok trwa ≈365 dni, czas ten wynosi ≈13,82 mld lat. Każdorazowo, kiedy czas stworzenia rozpatrywany jest z perspektywy Boga, który zszedł z nieba w celu stworzenia świata, czas ten wynosi 7 dni, a dokładnie 1 i 6 dni, co zgodnie z określonym w dalszej części niniejszego tekstu należy zapisać jako 1,6 dnia. Każdorazowo, kiedy czas stworzenia rozpatrywany jest z perspektywy Boga, który po stworzeniu świata przebywa w niebie, gdzie słowo niebo odnosi się do faktycznej, określonej przestrzeni obserwowalnego Wszechświata, czas ten wynosi 0, co oznacza, iż upływ czasu w tym wypadku nie występuje. Każdorazowo, kiedy czas stworzenia rozpatrywany jest z perspektywy Boga, który zlokalizowany jest w miejscu swojego pierwotnego zamieszkania, czyli w miejscu, które istniało przed stworzeniem świata, czas ten wynosi ∞, co oznacza, iż upływ czasu w tym wypadku ponownie występuje i określany jest jako nieskończony.

Wyrażając cztery poprzedzające zdania z zastosowaniem współczesnego języka naukowego, uzyskujemy następujące stwierdzenia. Każdorazowo, kiedy wiek Wszechświata rozpatrywany jest z perspektywy obserwatora zlokalizowanego na planecie Ziemia, wiek Wszechświata wynosi ≈13,82 mld lat. Każdorazowo, kiedy wiek Wszechświata rozpatrywany jest z perspektywy obserwatora zlokalizowanego na przestrzeni całego wszechświata materialnego, czyli na przestrzeni całego Wszechświata obserwowalnego rozważanego z wyłączeniem określonej, jednak niewidzialnej przestrzeni, zwanej w czasach współczesnych ciemną energią, wiek Wszechświata załamywany jest do 1,6 dnia. Każdorazowo, kiedy wiek Wszechświata rozpatrywany jest z perspektywy obserwatora zlokalizowanego na przestrzeni całego Wszechświata obserwowalnego, czyli Wszechświata rozważanego z uwzględnieniem określonej, niewidzialnej przestrzeni zwanej w czasach współczesnych ciemną energią, wiek Wszechświata załamywany jest do najkrótszej możliwej wartości czasu, która występowała w momencie wielkiego wybuchu, a która w czasach współczesnych nazywana jest czasem Plancka.