W efekcie tego rozproszenia masa wszechświata materialnego, czyli masa pomijająca masę ciemnej energii, załamuje aktualny, względny wiek Wszechświata, rozpatrywany z punktu widzenia obserwatora zlokalizowanego na planecie Ziemia, do bliżej nieokreślonej wartości czasu względnego, wyższej niż zerowa wartość czasu. Zgodnie z treścią omawianych Pism Świętych wartość ta wynosi 1,600555 dnia na rok 2160 n.e. Pozostała masa Wszechświata obserwowalnego, czyli masa, która nazwana została masą ciemnej energii, załamuje wiek wszechświata materialnego, wynoszący zgodnie z treścią Pism Świętych 1,600555 dnia na rok 2160 n.e., do czasu Plancka, czyli zerowej wartości czasu względnego.

Odnosząc się do przyczyn, w związku z którymi załamanie dylatacyjne czasu Wszechświata obserwowalnego musi kształtować się w formie określonej w równaniach C, a zarazem do przyczyn, w związku z którymi ilość masy Wszechświata materialnego zdeterminowana jest przez to załamanie, należy wskazać następujące fakty.

Jeśli na podstawie jednego pomiaru bądź obserwacji, dotyczącego danego odcinka czasoprzestrzeni, uzyskiwane są dwa wyniki. Z czego jeden z nich określa odległość, która występuje pomiędzy dwoma rozważanymi punktami czasoprzestrzeni. Natomiast drugi z nich określa czas, jaki jest niezbędny do pokonania tej odległości. To oznacza to, iż obserwator dokonujący pomiaru zajmuje wyłącznie część rozważanej czasoprzestrzeni. Jeśli obserwator zajmie całą rozważaną czasoprzestrzeń, to rozmiar rozważanej czasoprzestrzeni nie ulegnie zmianie, jednak czas, który jest niezbędny do pokonania rozważanego odcinka czasoprzestrzeni, skróci się do zera. Informacje zawarte w niniejszym akapicie można przedstawić na następującym przykładzie.