Informacje zawarte w akapicie poprzedzającym wskazują na nieznaną dotąd cechę dylatacji czasu, zgodną z następującym. Czas względny powiązany jest z przestrzenią oraz masą, jaka występuje w miejscu odczuwalności tego czasu. Ten sam czas względny powiązany jest z całościową przestrzenią oraz masą, jaka występuje we Wszechświecie obserwowalnym od momentu wielkiego wybuchu do momentu, w którym czas względny jest odczytywany. Masa oraz przestrzeń, jakie występują w miejscu obserwacji, określają czas względny. Uzyskany czas względny określa przestrzeń oraz masę, jakie występują w całym Wszechświecie obserwowalnym, który minął do momentu obserwacji. Przyrost przestrzeni Wszechświata jest wprost proporcjonalny do przyrostu czasu względnego. Na każdą, dowolną jednostkę czasu względnego przyrasta ściśle określona ilość przestrzeni Wszechświata obserwowalnego. Patrząc z perspektywy obserwatora zlokalizowanego na planecie Ziemia, na jeden rok ziemski przyrasta 6,62607015 lat świetlnych średnicy Wszechświata obserwowalnego. Dynamika ekspansji Wszechświata, która obserwowana jest w poszczególnych momentach czasoprzestrzeni, winna być rozważana w ujęciu wewnętrznego rozproszenia masy Wszechświata obserwowalnego. Ewentualne zmiany dynamiki ekspansji Wszechświata obserwowalnego nie wpływają na nadrzędne związanie czasu z przestrzenią oraz masą

Zegar Wszechświata, wyrażony poprzez prawo kosmologiczne VEO, obowiązuje w całym Wszechświecie obserwowalnym, co pozwala na dokonanie następujących stwierdzeń. W każdym układzie gwiezdno-planetarnym, ustabilizowanym możliwe jest obliczenie wieku Wszechświata. Wiek ten zakodowany jest w ruchach obrotowo-obiegowych, jakim podlega ten układ. Gdyby jednak potencjał pola grawitacyjnego, występujący w danym miejscu obserwacji, był inny od występującego na planecie Ziemia, to względny wiek Wszechświata również byłby inny. W takiej sytuacji uzyskany wiek Wszechświata, pomnożony przez stałą Plancka, wskazywałby inną średnicę Wszechświata obserwowalnego. Należy jednak wskazać, iż o ile wiek Wszechświata podlega względności, o tyle średnica tego Wszechświata nie podlega względności. Oznacza to, iż we Wszechświecie obserwowalnym istnieje wyłącznie jeden optymalny potencjał pola grawitacyjnego, jaki występuje na planetach bądź planetach i księżycach, na których może odbywać się zaawansowane życie organiczne.