Trzecia część prawa kosmologicznego VEO zgodna jest z następującym obliczeniem. Całościowa masa Wszechświata obserwowalnego, zlokalizowana na obszarze, jaki rozciąga się pomiędzy wielkim wybuchem a aktualnym momentem czasoprzestrzeni, określonym aktualną średnicą Wszechświata, obliczoną z wykorzystaniem drugiej części omawianego prawa, załamuje aktualny, względny wiek Wszechświata, obliczony z wykorzystaniem pierwszej części omawianego prawa, do czasu Plancka, czyli do zerowej wartości czasu względnego.

Trzecią część prawa kosmologicznego VEO wyraża następujący wzór:

Poszczególne symbole oraz składowe wzoru należy rozumieć następująco.

Symbol: L’ oznacza obszar, który rozciąga się pomiędzy wielkim wybuchem a aktualnym miejscem czasoprzestrzeni, określonym poprzez średnicę Wszechświata, obliczoną z zastosowaniem wzoru B₀.

Symbol: M’ oznacza masę, która zlokalizowana jest na obszarze L’.

Symbol: T’₁ oznacza odcinek czasu względnego, który minął pomiędzy wielkim wybuchem a czasem oraz miejscem obserwacji, obliczony z zastosowaniem wzoru A₀.

Symbol: Δ oznacza załamanie dylatacyjne czasu, jakie występuje pomiędzy wartością T’₁ a wartością T’.

Symbol: T’ oznacza względny wiek Wszechświata, rozpatrywany z punktu widzenia obserwatora zlokalizowanego na całej przestrzeni L’ oraz całej masie M’, czyli na całej czasoprzestrzeni Wszechświata obserwowalnego, rozciągającej się pomiędzy wielkim wybuchem a aktualnym zakończeniem czasoprzestrzeni, wyznaczonym wartościami L’ oraz T’₁. Wartość T’ stanowi wartość stałą i w każdym momencie czasoprzestrzeni względnej wynosi czas Plancka, zgodnie z zapisem: