Równanie B2 wskazuje, iż średnica Wszechświata w roku 0 n.e. wynosiła 91 630 550 698,5528 lat świetlnych, co stanowi wynik analogiczny do wyniku uzyskanego w 2.1.19. L.
Informacje zawarte w akapitach poprzedzających wskazują, iż omawiane w niniejszym tekście wartości czasu stworzenia świata przez Boga, jakie wynikają z treści Pism Świętych Starego i Nowego Testamentu, uzyskane zostały przez starożytne cywilizacje z wykorzystaniem metodologii analogicznej do omawianej w pierwszej części niniejszego punktu, a nazwanej prawem kosmologicznym VEO.
Mając na uwadze informacje określone w części poprzedzającej niniejszego punktu, należy wskazać, iż prawo kosmologiczne VEO wynika z następujących cech Wszechświata. Ruchy obrotowo-obiegowe, jakim podlega Wszechświat obserwowalny, a które rozpoczęły się w początkowym czasie istnienia tego Wszechświata, stanowią zegar tego Wszechświata. Zegar ten pozwala na obliczanie względnego wieku Wszechświata na każdej planecie bądź księżycu, na którym istnieje zaawansowane życie organiczne, zdolne do dokonywania obliczeń. Istnienie zaawansowanego życia organicznego w danym układzie gwiezdno-planetarnym świadczy o stabilności ruchów obrotowo-obiegowych, jakie występują w tym układzie oraz jakim podlega ten układ, natomiast stabilność ruchów obrotowo-obiegowych determinuje możliwość stosowania omawianego prawa. Na względny wiek Wszechświata, uzyskiwany z zastosowaniem omawianego prawa, wpływa przestrzeń oraz masa, jakie występują w miejscu obserwacji. Przestrzeń oraz masa, jakie występują w miejscu obserwacji, determinują grawitację, która determinuje względność czasu miejsca obserwacji, a tym samym względny wiek Wszechświata. Przestrzeń oraz masa, jakie występują w miejscu obserwacji, determinują również ruchy obrotowo-obiegowe miejsca obserwacji, natomiast ruchy obrotowo-obiegowe stanowią jednostki czasu względnego miejsca obserwacji. Przestrzeń oraz masa, jakie występują w miejscu obserwacji, za pomocą ruchów obrotowo-obiegowych, wskazują aktualny względny wiek Wszechświata, a zarazem określają aktualną przestrzeń całego obszaru Wszechświata obserwowalnego, który odbył się do uzyskanego czasu. Względny wiek Wszechświata oraz średnica aktualnego Wszechświata stanowią ten sam wynik, przy czym drugi z nich wyraża odległość, natomiast pierwszy z nich wyraża czas niezbędny do pokonania tej odległości, który w tym wypadku rozumiany jest jako czas, jaki minął wraz z tą odległością.