Drugą część prawa kosmologicznego VEO wyraża następujący wzór:

Poszczególne symbole oraz składowe wzoru należy rozumieć następująco.

Symbol: L’ oznacza aktualną średnicę Wszechświata obserwowalnego wyrażaną w latach świetlnych. W ujęciu całości omawianego prawa wartość L’ rozumiana jest jako obszar, który rozciąga pomiędzy wielkim wybuchem a aktualnym miejscem czasoprzestrzeni, określonym poprzez średnicę Wszechświata.

Symbol: T’₁ oznacza względny, aktualny wiek Wszechświata, rozpatrywany z punktu obserwatora zlokalizowanego na planecie Ziemia, obliczony z zastosowaniem wzoru A₀. W ujęciu całości omawianego prawa wartość T’₁ rozumiana jest jako odcinek czasu względnego, który minął pomiędzy wielkim wybuchem a czasem oraz miejscem obserwacji.

Symbol: h wyraża stałą Plancka. Wartość h określana jest współcześnie jako:

Wartość: 10³⁴ wyraża mnożnik. Zawarcie wartości 10³⁴ wraz ze stałą Plancka w nawiasie tożsame jest z usunięciem mnożnika ujemnego w stałej Plancka, w efekcie stała ta wyrażana jest jako 6,62607015 kg · m² · s^-1.

Obliczenie aktualnej średnicy Wszechświata, na rok 2020, zgodne jest z następującym równaniem:

Równanie B₁ wskazuje, iż aktualna średnica Wszechświata wynosi 91 630 566 157,53346 lat świetlnych, co zgodne jest z ustaleniami współczesnej nauki, dokonanymi na podstawie innych metodologii badawczych.

Wyrażając stałą Plancka w postaci wartości, która uzyskana na podstawie treści omawianych Pism Świętych w 2.1.17. D., czyli w postaci wartości 6,62607 · 10^-34, a zarazem stosując ją w omawianym wzorze względem wieku Wszechświata, jaki przypadał na 0 rok n.e., uzyskujemy następujące równanie: