Mając na uwadze określone w akapitach poprzedzających, należy wskazać, iż prawo kosmologiczne VEO wynika z następujących cech Wszechświata. Ruchy obrotowo-obiegowe, jakim podlega Wszechświat obserwowalny, a które rozpoczęły się w początkowym czasie istnienia tego Wszechświata, stanowią zegar tego Wszechświata. Zegar ten jest precyzyjny. Gdzie słowo precyzyjny odnosi się do precyzji całkowitej, bez granic błędu, w sytuacji, w której wartości ro oraz wt, czyli zmienna dynamiczna oraz stabilna, a także wartość SD, czyli wartość doby startowej, określone są precyzyjnie.

Zegar Wszechświata, wyrażony poprzez prawo kosmologiczne VEO, obowiązuje w całym Wszechświecie obserwowalnym, co oznacza następujące. W każdym układzie gwiezdno-planetarnym, ustabilizowanym możliwe jest obliczenie wieku Wszechświata. Wiek ten zakodowany jest w ruchach obrotowo-obiegowych, jakim podlega ten układ. Powstanie jakiejkolwiek cywilizacji zaawansowanej, ludzkiej wymaga osiągnięcia stabilności ruchów obrotowo-obiegowych, jakie występują w danym układzie. W efekcie, kiedy tylko dana cywilizacja osiąga poziom rozwoju pozwalający na powstanie nauki i religii, automatycznie posiada również możliwość obliczenia aktualnego, precyzyjnego wieku Wszechświata, obserwowalnego w danym układzie gwiezdno-planetarnym.

Informacje zawarte w dwóch poprzedzających akapitach stanowią jedną z najbardziej zadziwiających cech Wszechświata, nieznanych współczesnej nauce.

Druga część prawa kosmologicznego VEO zgodna jest z następującym obliczeniem. Aktualny, względny wiek Wszechświata, obliczony z wykorzystaniem pierwszej części omawianego prawa, a rozumiany jako odcinek czasu, jaki minął pomiędzy wielkim wybuchem a aktualnym momentem czasoprzestrzeni, pomnożony przez stałą Plancka, wskazuje aktualny rozmiar Wszechświata, rozumiany jako średnica tego Wszechświata, z taką dokładnością, z jaką obliczony został względny wiek Wszechświata.