Odnosząc się do zawartego w I niniejszego punktu, czyli prawa kosmologicznego VEO, należy wskazać, iż informacje wyrażone w części I niniejszego punktu stanowią tekst odrębny od całości niniejszego tekstu, jednak zawarty w tym tekście

W części I niniejszego punktu wyrażona została teoria nieistniająca jeszcze we współczesnej nauce. Teoria ta stanowi postulat autora niniejszego tekstu.

Teoria, nazwana kosmologicznym prawem VEO, pozwala na obliczanie względnego wieku Wszechświata z dokładnością do jednego roku kalendarzowego, a następnie przeliczenie tego wieku na przestrzeń, masę oraz czas aktualnego Wszechświata obserwowalnego, rozważanego w ujęciu całościowym.

Skrót VEO pochodzi od angielskich słów value, earth, orbit. Słowa te można wyrazić jako: wartość orbity ziemskiej bądź wartość wynikająca z orbity ziemskiej, co stanowi odniesienie do umiejętności obliczania aktualnego, precyzyjnego wieku Wszechświata, za pomocą zmiennych, niepodważalnych wynikających z ruchów obrotowo-obiegowych, jakim podlega Ziemia, przy uwzględnieniu określonych stałych fizyczno-matematycznych. Skrót VEO odnosi się również do znaczeń słowa VEO w transkrypcji języka greckiego, czyli do słów nowy oraz neon.

Prawo kosmologiczne VEO składa się z trzech części obliczeniowych. Pierwsza z nich, zawarta w linijkach A niniejszego punktu, określa aktualny, obserwowalny, względny wiek Wszechświata. Druga z nich, zawarta w linijkach B niniejszego punktu, określa aktualną, obserwowalną przestrzeń Wszechświata. Trzecia z nich, zawarta w linijkach C niniejszego punktu, określa niezbędną masę Wszechświata, jaka musi być zlokalizowana na tym odcinku czasoprzestrzeni, który został obliczony w części pierwszej i drugiej.