Zagadnienie to można określić mianem organicznej dylatacji czasu, w której nie dokonuje się przeliczenia czasu na podstawie masy, energii oraz przestrzeni obiektów, a jedynie na podstawie ruchów obrotowo-obiegowych, którym podlega ta masa i energia.

Kolejna z metodologii uwzględniała faktyczną dylatację czasu, a zarazem następujące założenie. Jeśli mózg człowieka ma określoną masę i ciało człowieka również ma określoną masę, a człowiek odczuwa czas w swym mózgu, a w efekcie tego również w całym ciele. To możliwe jest przyjęcie założenia, zgodnie z którym jądro galaktyki oraz gromady galaktyk stanowią mózg, a pozostała część galaktyki oraz gromady galaktyk stanowią ciało. W przypadku Układu Słonecznego gwiazda stanowi mózg, natomiast pozostała część Układu stanowi ciało. Następnie obliczono, czy człowiek, o wielkości mózgu, odpowiadającej wielkości jądra galaktyki oraz wielkości ciała, odpowiadającej pozostałej części tej galaktyki, którego czas życia wynosiłby 3 110 400 000 000 ludzkich lat, odczuwałby ten czas na poziomie 100 lat, co dokonane zostało również względem gromad galaktyk, a zarazem układów gwiezdno-planetarnych na przykładzie Układu Słonecznego.

Następnie przyjęto założenie, zgodnie z którym wiek obiektu może być oceniony poprzez zawartość wody w organizmie. Zmiany ilości wody w organizmie człowieka, które występują pomiędzy organizmem noworodka a organizmem dojrzałego człowieka, w bardzo dużym przybliżeniu mieszczą się pomiędzy 90% – 70%. Przyjęto również założenie, zgodnie z którym ciemna energia i materia traktowane razem stanowią odpowiednik wody organicznej. Obserwacje wskazywały, iż aktualna suma ciemnej energii i materii mieści się w granicach 95%. W efekcie przyjęto założenie, zgodnie z którym wszechświat materialny jest bardzo młody. Następnie, na podstawie obserwacji oddalania się poszczególnych obiektów od siebie, obliczono, kiedy we Wszechświecie nastąpiła ostania zauważalna zmiana ilości ciemnej energii, czyli ostatnie przyśpieszenie ekspansji Wszechświata. Z obliczenia tego wynikało, iż odbyło się to około 5-6 mld lat temu, dokładnie w momencie wybuchu supernowej, z której pozostałości ukształtował się Układ Słoneczny. Informacja zawarte w zdaniu poprzedzającym została w ostatnich latach potwierdzone przez naukę, przy czym we współczesnej nauce czas ten określany jest w przybliżeniu na około 6-7 mld lat temu.