Obliczenie całościowego czasu życia omawianych poziomów dokonane zostało z zastosowaniem kilku niezależnych, starożytnych metodologii badawczych, a uzyskane wyniki połączone zostały w całość. Na wstępie przyjęte zostało założenie, zgodnie z którym komórki, z których składa się organizm człowieka, nie mogą żyć dłużej, niż sam człowiek. Jeśli człowiek żyje średnio 100 lat, to komórki, z których składa się organizm człowieka, nie mogą przekroczyć tego wieku, nawet jeśli biologicznie są do tego zdolne. Następnie przyjęto założenie, zgodnie z którym wszystkie poziomy Wszechświata winny wykazywać się tą samą cechą, czyli winny posiadać analogiczny, zbliżony czas życia, natomiast znaczące, obserwowalne różnice czasu, jakie występują pomiędzy czasami życia poszczególnych poziomów, winny wynikać wyłącznie ze zjawiska dylatacji czasu. Następnie zastosowane zostały stosowne metodologie badawcze, których celem było potwierdzenie tego faktu, a zarazem obliczenie czasu życia poszczególnych poziomów.

Pierwszą tych metodologii jest obliczanie czasu życia obiektu na podstawie niezbędnej ilości ruchów obrotowo-obiegowych. Obliczenie to wydaje się być niezwykle proste i wynika z następującego założenia. Jeśli życie człowieka trwa średnio sto lat, a sto lat to sto obiegów ziemi wokół Słońca, a każdy z takich obiegów składa się z określonej ilości obrotów Ziemi wokół własnej osi. To możliwe jest obliczenie czasu trwania ruchów obrotowo-obiegowych, jakim podlega cały Układ Słoneczny, a następnie wskazanie, ile lat ziemskich wynosi sto ruchów obiegowych tego Układu. W przypadku galaktyk oraz gromad galaktyk możliwe jest analogiczne obliczenie, przy czym w tym wypadku zasadna jest obserwacja uśredniona, obejmująca wszystkie galaktyki oraz gromady. W efekcie fakt, zgodnie z którym Droga Mleczna znajduje się w grupie galaktyk, a nie w gromadzie, nie ma znaczenia. Metodologia wskazana w niniejszym akapicie pozwoliła określić średni czas życia układów gwiezdno-planetarnych, galaktyk oraz gromad galaktyk, przy założeniu, zgodnie z którym na życie każdego z tych obiektów przypada sto lat, rozumianych jako określona ilość określonych ruchów obrotowo-obiegowych. Czas ten uzyskany został w latach ziemskich i wynosi 8,64 mld lat oraz 31104 lat z określoną ilością zer, w zależności od poziomu. Automatycznie uzyskany został czas odczuwalny, ponieważ wartości te odzwierciedlają sto lat życia ludzkiego wyrażone w ruchach obrotowo-obiegowych.