Najbardziej znanym współczesnym odniesieniem do podziału Wszechświata na zastępy niebios jest występujące w wielu językach współczesnych powiedzenie czuć się jak w siódmym niebie. Co należy rozumieć jako: czuć się jak w niebie zlokalizowanym ponad Wszechświatem obserwowalnym, czyli w miejscu zamieszkania Boga.

Odnosząc się do określonego w I niniejszego punktu, czyli do podziału Wszechświata na zastępy rozważanego z perspektywy obiektów istniejących w tym Wszechświecie, należy wskazać, iż podział ten zgodny jest z następującym:

A.

W linijce 0. zawarta jest osobliwość początkowa. W ujęciu omawianych Pism Świętych osobliwość początkowa stanowi Boga, a tym samym nie stanowi jednego z omawianych zastępów stworzenia, natomiast stanowi obiekt będący stwórcą zastępów. W linijkach 1-7 zawarte jest siedem głównych zastępów stworzenia. W linijce 8 zawarty jest dodatkowy zastęp stworzenia, odzwierciedlający powtórzony dzień siódmy, czyli w tym wypadku powtórzony zastęp siódmy.

Rozważając podział Wszechświata wskazany w akapicie poprzedzającym przez pryzmat równania nadrzędnego, należy wskazać, iż podział ten odzwierciedla następujące równanie: