Patrząc z perspektywy człowieka, niebiosami wydają się być wyłącznie obiekty zlokalizowane ponad człowiekiem. Patrząc z perspektywy całego Wszechświata, zastępami niebios nazywamy każdy obiekt, który posiada budowę zastępową, niezależnie od tego, czy obiekt ten jest większy od człowieka i znajduje się nad nim, czy też jest mniejszy od człowieka i znajduje się poniżej.

Z pierwotnego podziału na zastępy niebios pochodzi późniejszy podział na niebo oraz piekło. Gdzie zastępy zlokalizowane ponad człowiekiem stanowią zastępy niebios, natomiast zastępy zlokalizowane poniżej stanowią zastępy piekieł. Podział na zastępy piekielne oraz niebiańskie nie stanowi podziału budulcowego, natomiast stanowi podział filozoficzno-logiczny, który może być rozważany wyłącznie w kontekście cyklu życia, czyli życia po śmierci. W ujęciu czysto budulcowym rozróżnienie na poziomy niebiańskie oraz piekielne nie występuje, ponieważ w tym wypadku nie jest rozważane życie człowieka, a jedynie skład obiektowy Wszechświata. Z tego też względu w opisie stworzenia świata przez Boga mowa jest o siedmiu niebiosach, które to niebiosa nie są dzielone na niebiańskie i piekielne. Podział dodatkowy, uwzględniający również poziomy piekielne, stosowany jest wyłącznie w tych częściach Pism, które omawiają zagadnienia dotyczące życia po śmierci. Z tego też względu podział ten nie jest omawiany w niniejszym rozdziale.

W ujęciu geometrycznym zastęp stanowi strukturę pionowo-poziomą, czyli strukturę przestrzenną. Pomimo tego w niniejszym tekście stosowane są zwroty poziomy Wszechświata, rozkład poziomowy. W zwrotach tych słowo poziom odnosi się do słowa zastęp i nie jest rozumiane jako struktura pozioma bądź obiekt o budowie poziomej.

Najbardziej znanym współczesnym przykładem przedmiotu zbudowanego na wzór Wszechświata podzielonego na zastępy jest słowiańska lalka matrioszka, a także inne analogiczne starokulturowe lalki bądź przedmioty. W przypadku lalki matrioszki kolejne lalki, których liczba często wynosi siedem lub osiem, umiejscowione są jedna w drugiej, a ich kształt jest owalno-okrągły. Rozważając lalki od największej, każda lalka jest zstępująca względem kolejnej, mniejszej od niej. Zstępując niżej, docieramy do lalki niższego rzędu, która zawarta jest w lalce wyższego rzędu. Rozważając lalki od najmniejszej, każda kolejna jest lalką wstępującą względem następnej.