Pozorność czasu pierwszego stopnia powiązana jest bezpośrednio z pozornością przestrzeni, przy czym określenie pozorności przestrzeni wymaga rozpisania pozostałych rachunków. Patrząc z perspektywy wszystkich wyników uzyskanych w niniejszym rozdziale, należy wskazać. Każda z trzech omawianych wielkości fizycznych, rozważana wyłącznie na poziomie skali Plancka, a zarazem skali uproszczonej, matematyczno-logicznej, kształtuje się w ściśle określony sposób. Masa osobliwości początkowej jest nieskończona. Kiedy odbywa się wielki wybuch Wszechświat przechodzi od masy nieskończonej do masy skończonej, jednak najbliższej nieskończonej, czyli do masy nieskończonej pomniejszonej o jedną masę Plancka. Czas osobliwości początkowej jest nieskończony. Kiedy odbywa się wielki wybuch Wszechświat przechodzi od czasu nieskończonego do czasu skończonego, jednak najbliższego wartości zera, czyli do czasu Plancka. Tym samym w momencie wielkiego wybuchu następuje związanie dylatacyjne czasu całego Wszechświata obserwowalnego. Wszechświat obserwowalny przez cały okres trwania zachowuje swoją masę, a zarazem przez cały okres trwania załamuje każdy czas względny do czasu Plancka. W efekcie na poziomie całego Wszechświata obserwowalnego upływ czasu względnego nie występuje, ponieważ masa tego Wszechświata od początku jego istnienia, czyli od wielkiego wybuchu, jest najbliższa nieskończonej i nie może jej ubyć, ani przybyć. Względność czasu odczuwalna jest wyłącznie przez obiekty, których masa oraz przestrzeń są mniejsze od masy oraz przestrzeni całego Wszechświata obserwowalnego.

Należy zatem wskazać, iż masa Wszechświata całościowego kształtuje się następująco. Masa osobliwości początkowej jest nieskończona. Wielki wybuch stanowi przejście do masy skończonej. Po wielkim wybuchu Wszechświat obserwowalny przyjmuje wartość masy o jedną masę Plancka mniejsza niż nieskończoność. Masa ta zostaje zachowana przez całą czasoprzestrzeń względną. Rozproszenie masy następuje wyłącznie wewnątrz tej czasoprzestrzeni.

Czas Wszechświata całościowego kształtuje się następująco. Czas trwania osobliwości początkowej jest nieskończony. Wielki wybuch stanowi przejście do czasu skończonego, względnego. Po wielkim wybuchu Wszechświat obserwowalny przyjmuje wartość czasu Plancka. Czas ten zostaje zachowany przez całą czasoprzestrzeń względną. Rozproszenie czasu następuje wyłącznie wewnątrz tej czasoprzestrzeni i stanowi skutek rozproszenia masy.