W niniejszym tekście słowem rachunek nazywany jest zbiór określonych, wskazanych oraz wyjaśnionych równań matematycznych, matematyczno-logicznych bądź logicznych. Rachunki, o których mowa w akapicie poprzedzającym, mają swoje źródło w następujących argumentach. Wynikające z opisu stworzenia świata przez Boga wartości liczbowe oraz logiczne, zacytowane w 2.1.1. oraz przytoczone w 2.1.2 – 2.1.7, a doprecyzowane o zacytowane oraz przytoczone w dalszej części niniejszego tekstu, pozwalają na wyrażenie tego opisu w postaci klasycznego rachunku matematycznego. Rachunek ten określa stosunek czasu Boskiego do czasu ludzkiego i w niniejszym tekście nazwany został rachunkiem równoważności. Rachunek ten niesie za sobą szereg następstw logicznych i powoduje, iż czas, w którym Bóg stworzył świat, może przybrać postać dziewięciu niezależnych zapisów, które w niniejszym tekście nazwane zostały rachunkami głównymi. W ujęciu zapisu każdy z dziewięciu rachunków głównych odzwierciedla ten sam opis stworzenia świata przez Boga. W ujęciu wyników oraz wniosków każdy z dziewięciu rachunków głównych określa poszczególne cechy Wszechświata i odwzorowuje określone teorie naukowe, które w niniejszym tekście nazwane zostały paradygmatem. Trzy pierwsze rachunki pozwalają określić czas istnienia Wszechświata obserwowalnego, a jednocześnie pozwalają na umiejscowienie w czasie oraz poprawne zrozumienie wszystkich etapów ewolucji zachodzących w tym Wszechświecie, na każdej jego płaszczyźnie. Jako etapy ewolucji Wszechświata należy rozumieć wszelkie etapy ewolucji odbywające się na płaszczyźnie zarówno samego Wszechświata, jak i każdego obiektu w nim zlokalizowanego, czyli etapy ewolucji odbywające się na płaszczyźnie każdej gromady galaktyk, każdej galaktyki, każdego układu gwiezdno planetarnego oraz każdego organizmu, niezależnie od tego, czy obiekty te istniały we Wszechświecie w czasie byłym, czy obiekty te istnieją we Wszechświecie w czasie obecnym, czy też obiekty te będą istniały we Wszechświecie w czasie przyszłym. Trzy kolejne rachunki pozwalają określić cechy obserwowalnego Wszechświata, jakie wystąpiły w momencie wielkiego wybuchu. Trzy ostatnie rachunki pozwalają określić skład obiektowy Wszechświata, najważniejsze prawa fizyki występujące w tym Wszechświecie, ich wzajemną korelację, a także relacje, jakie zachodzą pomiędzy Wszechświatem obserwowalnym a Wszechświatem nadrzędnym.