Gdzie zwrot Wszechświat nadrzędny odnosi się do tej części Wszechświata, która występowała przed oddzieleniem się oddziaływania grawitacyjnego od pozostałych oddziaływań, a która w czasach współczesnych zwana jest erą Plancka bądź osobliwością początkową, w zależności od tego, czy obiekt ten rozpatrywany jest z punktu widzenia ewolucji Wszechświata, czy też z punktu widzenia jego cech fizycznych. Suma wniosków, jakie płyną z wyjściowego rachunku równoważności oraz dziewięciu rachunków głównych, pozwala na utworzenie rachunku całościowego, wyrażającego całościowy model Wszechświata. Punktem wyjściowym każdego z omawianych rachunków jest opis stworzenia świata przez Boga, natomiast wyniki poszczególnych rachunków rozpatrywane są pod kątem zgodności z teoriami naukowymi, wymienionymi w poprzedzającej części niniejszego punktu.

W miejscu tym należy zaznaczyć, iż w treści omawianych Pism Świętych nie zawarto dziewięciu głównych oraz dwóch dodatkowych rachunków dotyczących stworzenia świata przez Boga, a jedynie opis, z którego rachunki te wynikają. W niniejszym tekście, w związku z koniecznością stosowania odniesień, rachunkom tym przypisano następujące nazwy:

0.    rachunek równoważności,

1.    rachunek dobowy,

2.    rachunek szczegółowy,

3.    rachunek jednostkowy,

4.    rachunek dobowo cząsteczkowy,

5.    rachunek szczegółowo cząsteczkowy,

6.    rachunek jednostkowo cząsteczkowy,

7.    rachunek poziomowy,

8.    rachunek obrotowy,

9.    rachunek przyczynowy,

10.    rachunek całościowy.

W ujęciu logicznym rachunek równoważności rozumiany jest jako rachunek wyjściowy, ponieważ stanowi przyczynę występowania pozostałych rachunków. Rachunki zawarte w linijkach 1-9 stanowią rachunki główne i określają poszczególne cechy Wszechświata. Rachunek całościowy stanowi wynik wszystkich poprzedzających go rachunków.