Dogmatem, w niniejszym tekście, nazwany został opis siedmiu dni stworzenia świata przez Boga, a konkretnie wszelkie informacje, które niepodważalnie wynikają z treści Pism Świętych i dotyczą świata stworzonego przez Boga. Paradygmatem, w niniejszym tekście, nazwane zostały współczesne teorie naukowe, a konkretnie siedem następujących teorii naukowych: Teoria Kopernikańska, Teorie Termodynamiki, Teoria Ewolucji, Teorie Względności, Teoria Modelu Standardowego, Teoria Wielkiego Wybuchu oraz Teoria Przyczynowa, zwana również zasadą przyczynowo skutkową. Zakres stosowania wyżej wymienionych teorii naukowych omówiony został w dalszej części niniejszego tekstu.

Niezależnie od teorii naukowych, o których mowa w akapicie poprzedzającym, w niniejszym tekście zawarta został teoria naukowa nieistniejącą jeszcze w świecie współczesnej nauki, a postulowana przez autora niniejszego tekstu, zwana prawem kosmologicznym VEO. Teoria ta pozwala na określanie aktualnego wieku Wszechświata z dokładnością do jednego roku kalendarzowego, a także na przeliczanie uzyskanego wieku Wszechświata na całościową przestrzeń, masę oraz czas Wszechświata obserwowalnego. Teoria ta zawarta została w 2.1.20. i stanowi element omawianego w niniejszym tekście całościowego modelu Wszechświata.

Teoria całościowego modelu Wszechświata stanowi teorię następstw, co oznacza, iż utworzona została poprzez wykazywanie oraz łączenie kolejnych wniosków logicznych, które niepodważalnie wynikają z opisu stworzenia świata przez Boga, a zarazem niepodważalnie wynikają z wyżej wymienionych teorii naukowych. Teoria całościowego modelu Wszechświata wyrażona została w postaci rachunków matematyczno-logicznych. Rachunki te wyrażone zostały kolejno, zgodnie z następującym. Rachunek wyjściowy, który w ujęciu logicznym stanowi punkt wyjściowy pozostałych rachunków. Dziewięć rachunków głównych, które określają poszczególne cechy i właściwości Wszechświata. Rachunek całościowy, który w ujęciu logicznym stanowi wynik rachunku wyjściowego oraz dziewięciu rachunków głównych. Rachunki, o których mowa w zdaniach poprzedzających, a stanowiące główną część omawianej teorii, zawarte zostały w kolejnych punktach niniejszego rozdziału. Pozostałe rozdziały niniejszego tekstu stanowią rozwinięcie oraz doprecyzowanie omawianej teorii.