Wymieranie kredowe stanowi wymieranie najbliższe czasom współczesnym, a organizmy, które uległy zagładzie podczas tego wymierania, czyli w głównej mierze dinozaury, były znacznych rozmiarów. W efekcie skamieniałości pozostałe po tym wymieraniu są najbliższe powierzchni ziemi, a zarazem są znaczących rozmiarów, co może sugerować, iż wymieranie to było wymieraniem większym niż wymierania ordowickie, dewońskie, triasowe. Jeśli jednak spojrzymy na poszczególne wymierania nie przez pryzmat wielkości ciała organizmów, które wyginęły, ani nie przez pryzmat bliskości śladów kopalnych do powierzchni ziemi, a przez pryzmat procentowej liczby organizmów, które uległy zagładzie, to okazuje się, iż w wymieraniu ediakarskim oraz permskim wyginęło w przybliżeniu 90% organizmów żyjących na Ziemi, natomiast w wymieraniu kredowym nie wyginęło więcej niż 50% organizmów żyjących na Ziemi, co dotyczy również wymierań takich jak: ordowickie, dewońskie, triasowe oraz inne analogiczne. Z tego też względu uznanie wymierania kredowego za wymieranie masowe jest bezzasadne, a zarazem wydzielenie ery kenozoicznej z ery mezozoicznej jest bezzasadne. Ocena skali poszczególnych wymierań nie może następować poprzez ocenę wielkości ciała organizmów, które wyginęły. Ocena skali poszczególnych wymierań nie może również następować poprzez ocenę ilości ciał organizmów, które wyginęły. Ocena skali poszczególnych wymierań nie może również następować poprzez ocenę bliskości śladów kopalnych do powierzchni ziemi. Ocena skali poszczególnych wymierań musi następować poprzez procentową ocenę ilości wszystkich gatunków organicznych, jakie uległy zagładzie w danym wymieraniu.

Analogiczna sytuacja, jednak odwrócona, dotyczy wymierania ediakarskiego, które przez większość naukowców traktowane jest jako wymieranie pomniejsze od wymierania permskiego oraz kredowego. Wymieranie ediakarskie stanowi wymieranie najdalsze czasom współczesnym, a organizmy, które uległy zagładzie podczas tego wymierania, czyli w głównej mierze pierwotne organizmy wielokomórkowe, był bardzo małych rozmiarów. W efekcie skamieniałości pozostałe po tym wymieraniu są znacząco oddalone od powierzchni ziemi, a zarazem są minimalnych rozmiarów, co może sugerować, iż wymieranie to było wymieraniem mniejszym niż wymierania permskie oraz kredowe.