Masowe wymieranie organizmów, które wystąpiło w momencie zakończenia drugiej ery aktualnego eonu, czyli ery paleozoicznej, w czasach współczesnych nazywane jest wymieraniem permskim. Zgodnie z ustaleniami nauki wymieranie to rozpoczęło się mniej więcej pomiędzy 251 941 000 a 251 880 000 lat temu. Zgodnie z informacjami zawartymi w akapicie poprzedzającym, wymieranie to przypada na czas 251 652 203 lat temu.

Trzecia era aktualnego eonu rozpoczęła się 251 652 203 lat temu, w momencie, w którym wiek Wszechświata wynosił 13 577 142 857 lat, natomiast zakończy się za 56 919 226 lat, w momencie, w którym wiek Wszechświata będzie wynosił 13 885 714 286 lat, zgodnie z następującymi równaniami:

W ujęciu naukowym trzecia era obecnego eonu stanowi mezozoik, którego czas trwania wskazywany jest pomiędzy 251 902 000 a 66 000 000 lat temu. Rozbieżność, jaka występuje w zakresie daty końcowej ery mezozoicznej, która zgodnie z ustaleniami nauki zakończyła się 66 mln lat temu, a zgodnie z treścią omawianego rachunku zakończy się za 57 mln lat, wynika z określonego w kolejnym akapicie.

W czasach współczesnych z ery mezozoicznej wydzielono dodatkową erę kenozoiczną. Wydzielenie to zostało dokonane przy uwzględnieniu założenia, zgodnie z którym wymieranie kredowe, którego szczyt nastąpił w przybliżeniu 66 000 000 lat temu, stanowiło wymieranie masowe, analogiczne do wymierania ediakarskiego oraz permskiego. Zgodnie z treścią omawianego rachunku, wymieranie kredowe należy traktować jako wymieranie okresowe, pomniejsze od wymierania masowego, czyli wymieranie analogiczne do wymierania ordowickiego, dewońskiego, triasowego oraz innych wymierań okresowych, co wykazane zostało w kolejnych akapitach. Uznanie przez świat nauki wymierania kredowego za wymieranie masowe, analogiczne do wymierania permskiego, wynika wyłącznie z następujących faktów.