Zgodnie z aktualnymi ustaleniami nauki, dominacja na Ziemi człowieka współczesnego związana jest z zakończeniem okresu rewolucji neolitycznej i rozpoczęła się około 6000 lat temu, czyli mniej więcej 4000 lat p.n.e., czas ten stanowi jednocześnie początki pierwszych zaawansowanych cywilizacji. Czas ten poprzedzony jest okresem rewolucji neolitycznej, podczas której na Ziemi pojawiły się pierwsze wspólnoty rolnicze, datowane na okres około 8000 – 7000 lat temu, czyli około 6000 – 5000 lat p.n.e. Zgodnie z treścią omawianego rachunku, 5040 lat przed narodzinami Jezusa Chrystusa rozpoczął się czas stworzenia człowieka wyrażany w latach, rozumiany jako powtórzony dzień siódmy, a zarazem rozumiany jako stworzenie człowieka i zawarcie z nim drugiego przymierza Abrahamowego. Zgodnie z treścią Pism Świętych, początek człowieka współczesnego winien być liczony od początku rolnictwa, chowu zwierząt oraz pierwszych zaawansowanych wspólnot ludzkich, co wynika z faktu, zgodnie z którym synowie Adama jako pierwsi uprawiali rolę, hodowali zwierzęta oraz żyli w zorganizowanych wspólnotach ludzkich. Należy zatem stwierdzić, iż w zakresie początków człowieka współczesnego, rozumianego jako początek Homo sapiens współczesnego, nie występują rozbieżności pomiędzy omawianym opisem stworzenia świata a nauką.

Pozostałe poziomy stworzenia człowieka, o których mowa w linijkach 1-7, omawiane są w dalszej części niniejszego tekstu, przy czym w miejscu tym należy wskazać, iż szczegółowa analiza wszystkich form zapisu omawianego rachunku wskazuje, iż ich wyniki w całości pokrywają się z aktualnymi ustaleniami nauki.

2.1.12.    Rachunek szczegółowy, omówiony w 2.1.11., niesie za sobą szereg istotnych konkluzji, wpływających na całościowy model Wszechświata. Najważniejsze z tych konkluzji zawarte zostały w niniejszym punkcie.

Wynik rachunku dobowego, wyrażonego z zastosowaniem wartości potopowej, wskazuje wiek Wszechświata. Z pozostałych metod zapisu rachunku dobowego, a także rachunku szczegółowego, wynika, iż wiek Wszechświata uzyskiwany jest w sytuacji, w której w rachunkach tych uwzględniony zostanie powtórzony dzień siódmy interpretowany w dwójnasób, raz jako powtórzenie wyłącznie dnia siódmego, drugi raz jako powtórzenie wszystkich siedmiu dni.