OBLICZANIE WIEKU WSZECHŚWIATA I UKŁADU SŁONECZNEGO - METODA PIERWOTNA

Czas stworzenia świata przez Boga wynosi 6 plus 1 Boskich dni, przy czym opis dnia siódmego wyrażony został dwukrotnie, na zasadzie powtórzenia. Niezależnie od tego w treści Starego Testamentu zawarty został opis stworzenia świata wyrażony w ludzkich latach, liczonych od roku narodzin Adama do roku narodzin Jezusa. Czas stworzenia wyrażony w latach wynosi 3924 lub / i 3960 lat, w zależności Księgi.

„Suma” powyższych wartości wynosi 5,19 mld. lat, czyli dokładnie tyle, ile wynosi wiek Układu Słonecznego liczony od wybuchu supernowej, z pozostałości której się ukształtował. Jeśli w obliczeniu uwzględnimy również konieczność wyrażenia powtórzonego dnia siódmego, to okazuje się, iż „suma” powyższych wartości wynosi 13,83 mld. lat, czyli dokładnie tyle, ile wynosi wiek Wszechświata ustalony na podstawie najnowszy badań naukowych.

Poprawnie wykonane obliczenie wynika z następującej logiki.

W ujęciu skali dniowej jedynym wymogiem, jaki należy spełnić, aby w oparciu o wyżej zacytowane wartości uzyskać wiek Układu Słonecznego oraz Wszechświata, jest zapisanie ich w formie starożytnej pierwotnej, a zarazem precyzyjnej. Zapis starożytny pierwotny to zapis bezzerowy, stosowany w alfabetach pierwotnych, w których zero nie posiadało symbolu graficznego. Zapis starożytny precyzyjny możliwy jest natomiast do uzyskania poprzez przeliczenie na jednostki uznane w owych czasach za najbardziej dokładne. Tym samym siedem dni stworzenia należy przeliczyć na sekundy, a następnie wyrazić w formie bezzerowej. W efekcie pierwsze sześć dni stworzenia wynosi 5184 Boskie sekundy, natomiast dzień siódmy wynosi 864 Boskie sekundy.

W ujęciu skali rocznej jedynym wymogiem, jaki należy spełnić, aby w oparciu o wyżej zacytowane wartości uzyskać wiek Układu Słonecznego oraz Wszechświata, jest zapisanie ich w dokładnie takiej formie, w jakiej wynikają z interpretowanego tekstu. Z jednej części Starego Testamentu możemy wywnioskować, że czas stworzenia wyrażony w latach wynosi 3924 lata, z innej natomiast, iż ten sam czas stworzenia wynosi 3960 lat, co stanowi sprzeczność 36 lat. Jeśli przyjmiemy za słuszne założenie, zgodnie z którym obydwa uzyskane wyniki są słuszne, otrzymujemy wartości 3924 oraz 3960 lat.

Tym samym całość czasu stworzenia wynosi 5184 Boskie sekundy, 864 Boskie sekundy, 3924 ludzkie lata i 3960 ludzkich lat. Zapisując kolejne wartości tych samych opisów zgodnie z zasadami matematyki starożytnej, czyli ciągiem, a zarazem dodając wartości odrębnych opisów w formie rachunku słupkowego, uzyskujemy czas stworzenia świata przez Boga, wynoszący 5 188 791 960 lat, zgodnie z następującym rachunkiem słupkowym:

Wartość czasu uzyskana w powyższym rachunku pokrywa się dokładnie z wskazywanym przez współczesną naukę początkiem ewolucji Układu Słonecznego, liczonym od powstania mgławicy protoplanetarnej.

Jeśli przyjmiemy za słuszne założenie, zgodnie z którym zapis precyzyjny wymaga uwzględnienia również opisów powtórzonych, to zasadne jest uwzględnienie powtórzonego dnia siódmego, a tym samym uwzględnienie w obliczeniu dodatkowych 864 sekund. Zapisując ową wartość w stosownej pozycji rachunku słupkowego, jego wynik zwiększa się i wynosi 13 828 791 960 lat, zgodnie z następującym rachunkiem słupkowym:

Wartość czasu uzyskana w powyższym rachunku pokrywa się dokładnie z wskazywanym przez współczesną naukę wiekiem Wszechświata, liczonym od wielkiego wybuchu.

Interpretując uzyskany rachunek okazuje się, iż dwukrotnie zapisana wartość 3924 lat i 3960 lat, zsumowana razem, daje dwukrotne stworzenie człowieka przez Boga, a suma czas tego stworzenia wynosi 3 927 960 lat, na co składa się wartości 3 924 000 oraz 3960 lat. Tym samym zasadne jest stwierdzenie, zgodnie z którym pierwotne stworzenie człowieka przez Boga nastąpiło 3,93 mln lat p.n.e., wraz z nastaniem pierwszego Australopiteka. Natomiast docelowe stworzenie człowieka przez Boga nastąpiło 3960 lat p.n.e., wraz z zakończeniem rewolucji neolitycznej oraz nastaniem pierwszego Homo sapiens współczesnego.

W całym omawianym obliczeniu sekundy Boskie zapisywane są wraz z latami ludzkimi, na zasadzie ich równoważności. Równoważność Boskich sekund do ludzkich lat wynika z tego samego opisu stworzenia i zgodna jest z następującą logiką.

Jeśli chcemy zweryfikować, czy czas Boski równoważny jest z czasem ludzkim, należy podzielić siedem Boskich dni przez ten sam czas wyrażony w latach. Z treści Starego Testamentu można wnioskować, że siódmy dzień stworzenia nie zakończył się wraz z narodzinami Jezusa, natomiast zakończył się wraz z nastaniem potopu Noego. Czas, jaki minął od stworzenia do potopu, wynosi tysiąc sześćset i pięćdziesiąt pięć lat, i czterdzieści, i siedem, i pół dnia.

Zapisują siedem Boskich dni stworzenia precyzyjnie, czyli w skali sekundowej, uzyskujemy 604 800 Boskich sekund stworzenia, zgodnie z równaniem: 7 · 86 400 = 604 800. Dzieląc natomiast wartość 604 800 przez wartość 1655,475; uzyskujemy wartość 365,333; czyli jeden rok ziemski, zgodnie z równaniem: 604 800 ∶ 1655,475 = 365,333 dnia = 1 rok.

Tym samym obliczona została równoważność czasu Boskiego do czasu ludzkiego, która wynosi 1, a konkretnie 1 rok, a zarazem obliczony został stosunek czasu Boskiego do czasu ludzkiego, zgodnie z którym każda sekunda Boskiego czasu stworzenia równoważna jest do jednego roku ziemskiego.

Co istotne, jeśli uznamy za słuszny fakt, że czas stworzenia świata przez Boga winien być liczony wyłącznie do czasu zakończenia dnia siódmego, a zarazem uznamy za słuszny fakt, iż zakończenie to odbyło się wraz nastaniem potopu, to cały czas stworzenia świata wynosi tysiąc sześćset i pięćdziesiąt pięć lat, i czterdzieści, i siedem, i pół dnia, co stanowi następujące wartości: 1600 i 55 lat, i 47 i 0,5 dnia. Zapisując otrzymane wartości zgodnie z zasadami matematyki starożytnej, czyli ciągiem, uzyskujemy natomiast wartość: 160055,475 dnia.

Skoro każda sekunda stworzenia równoważna jest do jednego roku ziemskiego, co wskazuje na konieczność przeliczania dni stworzenia na sekundy, to oznacza to, iż uzyskana wartość 160055,475 dnia winna zostać przeliczona na sekundy, a każda uzyskana sekunda winna zostać uznana za jeden ziemski rok stworzenia świata przez Boga.

Mnożąc wartość 160055,475 przez ilość sekund w dobie, czyli wartość 86 400, uzyskujemy wartość 13 828 793 040 lat, czyli aktualny wiek Wszechświata.

Odejmując wiek Wszechświata uzyskany w drugim z obliczeń od wyniku uzyskanego w pierwszym z obliczeń, uzyskujemy 1080 lat różnicy czasu, zgodnie z równaniem: 13 828 793 040 – 13 828 791 960 = 1080 lat, a interpretacja tej różnicy jest następująca.

Jedno z obliczeń dokonywane jest w oparciu o Pisma Święte Starego Testamentu, których początek zapisu przypada na rok 1080 p.n.e. Drugie z obliczeń dokonywane jest z uwzględnieniem Pism Świętych Nowego Testamentu, których początek zapisu przypada na rok 1 n.e. Jeśli obydwie Księgi wskazują faktyczny czas stworzenia świata przez Boga na rok, w którym rozpoczął się ich zapis, to winna występować pomiędzy nimi taka różnica czasu, jaka występuje pomiędzy zapisem tych Ksiąg, czyli 1080 lat.

POWRÓT