W równaniach Y1 oraz Y2 sprzeczność dotycząca zakończenia bądź niezakończenia dnia siódmego przypisana jest do każdej cyfry 1. Sprzeczność, dotycząca tego czy czas Boski równoważny jest z czasem ludzkim nie została zapisana bezpośrednio, przy czym sprzeczność ta musi być uwzględniana w sytuacji, w której poszczególne składowe wyrażamy w formie wartości docelowych. Należy zatem wskazać, iż w ujęciu składowych każdy z rachunków, w którym wyrażany jest czas stworzenia świata przez Boga, musi uwzględniać równanie określone w linijkach Y, natomiast w ujęciu stosowanej skali czasu musi uwzględniać rachunek równoważności określony w linijkach A.
Równanie określone w linijkach Y niniejszego punktu, w dalszej części niniejszego tekstu, nazywane jest równaniem nadrzędnym. Równanie to dokonane zostało z perspektywy uzyskanych wyników. Równanie to ujmuje w sobie wszystkie możliwe do przyjęcia założenia, dotyczące poszczególnych składowych czasu, jakie składają się na cały czas stworzenia świata przez Boga. Czas stworzenia świata przez Boga należy uznać za poprawnie obliczony dopiero w sytuacji, w której wszystkie relacje logiczne określone w równaniach A oraz Y zostaną uwzględnione, a wszystkie sprzeczności wynikające z tych równań zostaną wyjaśnione.
Odnosząc się do zagadnienia wskazanego w III niniejszego punktu, czyli do równoważności poszczególnych składowych czasu stworzenia, należy wskazać następujące fakty.
Poszczególne składowe czasu są ze sobą równoważne, zgodnie z następującą logiką. Skoro wartość czasu stworzenia wyrażona w latach może zostać uznana za powtórzenie dnia siódmego, czyli jednego dnia stworzenia, to oznacza to, iż wartości 3888, 3924 oraz 3960 winny być równoważne z jednym dniem wyrażonym w sekundach. Równoważność wartości 3924 oraz 3960 z jednym dniem wyrażonym w sekundach wynika z następującego równania:
Równanie Z1 należy rozumieć następująco. Jeśli zapiszemy dwie możliwe do uzyskania wartości czasu stworzenia wyrażonego w latach, a zarazem zapiszemy je zgodnie z zasadami starożytnymi, czyli w formie bezzerowej, to suma tych wartości daje wartość 4320 bądź wartość 432 w przypadku pominięcia zera również w wyniku. Wartość 432 wyraża natomiast jeden dzień stworzenia, rozumiany jako pora dzienna, z pominięciem zer.