Jednak bezpośredni wpływ Boga na życie Wszechświata udowodniony został przez Izaaka Newtona. Co istotne, głównym celem prac badawczych Newtona było udowodnienie istnienia Boga we Wszechświecie. Stwierdził on jednak, iż wykracza to poza możliwości poznawcze ówczesnej nauki i zajął się sprawami bardziej przyziemnymi. Między innymi zasadami funkcjonowania silników parowych. Były to czasy dynamicznego rozwoju kolei parowej, a w ujęciu całościowym mechaniki. Zasadne było więc rozważanie działania silnika oraz tłoków, które w nim pracują. W owych czasach powstała również idea tzw. perpetuum mobile drugiego stopnia, czyli idea maszyny, której sprawność jest stuprocentowa, w efekcie czego maszyna ta działa w nieskończoność i nigdy się nie psuje.

Izaak Newton szczegółowo rozważył wskazane dylematy ówczesnej nauki. Przypadkiem bądź przeznaczeniem zrealizował swoje największe marzenie naukowe, związane z udowodnieniem istnienia Boga we Wszechświecie. Jednak w związku z tym, że zrobił to nieświadomie, posunął się znacznie dalej. Nie tylko udowodnił jego istnienie. Udowodnił również bezwzględny i niepodważalny wpływ Boga na życie całego Wszechświata obserwowalnego. Informacje zawarte w niniejszym akapicie, wynikają z następujących faktów.

Wszechświat powtarzalny, pulsujący działa niczym tłok silnika. W górę i w dół. Od wielkiego wybuchu do zamknięcia. Proces ten jest nieskończony. Wszechświat jest zamkniętym układem termodynamicznym, w którym pomiędzy wielkim wybuchem a zamknięciem następuje przejście od jednego stanu równowagi do drugiego.

Zgodnie z drugą zasadą termodynamiki, jeśli układ termodynamiczny przechodzi od jednego stanu równowagi do innego spontanicznie, czyli bez udziału czynników zewnętrznych, to jego entropia zawsze rośnie. Entropia jest natomiast miarą stopnia nieuporządkowania układu i rozproszenia energii.

W miejscu tym należy wskazać, iż w ujęciu Wszechświata powtarzalnego możliwe jest rozważenie entropii na dwóch poziomach. Pierwszy z nich dotyczy rozproszenia, jakie występuje w jednym impulsie Wszechświata pulsującego, czyli pomiędzy wielkim wybuchem a zamknięciem Wszechświata.