W ujęciu ewolucyjnym granice te występują pomiędzy pierwszym czasem Plancka a pierwszą sekundą życia Wszechświata, czyli w momencie przejścia od wszechświata kwantowego do wszechświata atomowego. Jak zostało wskazane w akapitach poprzedzających, całościowa masa i energia Wszechświata obserwowalnego załamują czas odczuwalny do czasu Plancka, czyli do wartości 5,4 · 10^-44 sekundy. Jednak, aby życie Wszechświata obserwowalnego mogło się odbyć, potrzebny jest upływ czasu. Upływ czasu możliwy jest wyłącznie w sytuacji, w której całościowa masa i energia Wszechświata obserwowalnego ulegną rozproszeniu. Pierwszą, a zarazem główną formą rozproszenia masy i energii Wszechświata obserwowalnego jest podział na ciemną energię oraz masę i energię pozostałą. Wszechświat materialny, czyli Wszechświat obserwowalny traktowany bez ciemnej energii, uzyskuje tyle masy i energii, ile jest potrzebne do odbycia całościowego cyklu życiowego. Całościowy cykl życiowy każdego obiektu poziomowego Wszechświata obserwowalnego określany jest jako okres 100-letni, czyli czas niezbędny do przejścia określonych przemian, jakie następują pomiędzy narodzinami a śmiercią. Czas 100-letni wyraża w tym wypadku faktyczny czas 100 lat, przyjmując za słuszne założenie, zgodnie z którym na 100 lat przypada określona ilość ruchów obrotowo-obiegowych, a na każdym kolejnymi poziomie czas trwania tych ruchów jest odpowiednio dłuższy. Dzięki temu założeniu, przy znajomości zasad dylatacji czasu, można stwierdzić, iż ilość ciemnej energii, jaka oddziela się po wielkim wybuchu, musi być taka, jaka jest niezbędna do załamania się czasu w granicach 5,4 · 10^-44 sekundy a 100 lat życia, rozpatrując Wszechświat całościowo. Okres krótszy sprawiłby, iż Wszechświat żyłby krócej niż obiekty, z których się składa, a ilość wszystkich ruchów obrotowo-obiegowych, które przypadają na cykl jego życia, byłaby mniejsza niż w przypadku obiektów, z których się składa. Analogicznie okres dłuższy. Czas 100 lat może zostać wyrażony również w skali czasu ziemskiego, ponieważ wyraża określoną ilość ruchów obrotowo-obiegowych Wszechświata, jednak rozpatrywanych z perspektywy czasu ziemskiego. W efekcie wiadomo, iż omawiany czas 100-letni wynosi 311,04 bln lat ziemskich.