Analogicznie traktowane są układy gwiezdno-planetarne oraz gwiazdy. W ujęciu czysto budulcowym wszystkie układy gwiezdno-planetarne można zaliczyć do poziomu układu gwiezdno-planetarnego. W ujęciu stuletniego czasu życia uwzględniane są wyłącznie te układy gwiezdno-planetarne, w przestrzeni których żyją układy organiczne oraz komórkowe. Układy gwiezdno-planetarne, w przestrzeni których życie organiczne nie odbywa się, traktowane są wraz z obiektami, w których są zlokalizowane, czyli galaktykami, a czas ich życia nie jest rozważany. Układy te traktowane są analogicznie do układów jednokomórkowych żyjących samodzielnie na Ziemi. Oznacza to, iż stuletni czas życia posiadają wyłącznie te obiekty Wszechświata obserwowalnego, które wchodzą w skład struktury siedmiopoziomowej. Obiekty, które nie osiągnęły tej struktury, nie osiągnęły docelowości rozwoju, w efekcie czas ich życia może być różny i nie jest ujmowany w omawianym poziomowym rozkładzie Wszechświata.

Odnosząc się do całościowego modelu Wszechświata, przy uwzględnieniu określonego w akapitach poprzedzających, należy wskazać, iż czasy życia poszczególny poziomów, a w szczególności całościowy czas życia wszechświata materialnego, nie stanowią wartości wyjściowych w obliczeniach, dotyczących modelu Wszechświata. Obliczanie całościowego modelu Wszechświata wymaga przyjęcia założenia, zgodnie z którym nie wiadomo czy Wszechświat obserwowalny skończy się, czy też nie. Po dokonanych obliczeniach okazuje się, iż Wszechświat jest Wszechświatem zamkniętym, powtarzalnym, pulsującym. W efekcie zasadne jest również stwierdzenie, zgodnie z którym Wszechświat obserwowalny skończy się. To, w którym momencie nastąpi to zakończenie, nie wpływa na sam model Wszechświata i w ujęciu współczesnej nauki może zostać pominięte. Dotyczy to również całościowego czasu życia galaktyk oraz gromad galaktyk. Rozważania, dotyczące całościowego czasu życia omawianych obiektów, stanowią rozważania końcowe, które dokonane zostały przez starożytnych dopiero po obliczeniu całościowego modelu Wszechświata. Obliczenia zawarte w niniejszym tekście wyrażane są zgodnie ze ścieżką logiczno-matematyczną, jaka wynika z omawianych Pism Świętych. Ścieżka ta pozwala na uzyskanie określonych obliczeń niejako z perspektywy wyników całościowych.