W czasach współczesnych nie przywiązuje się dużej wagi do długości roku platońskiego, w szczególności w kontekście całościowego modelu Wszechświata. Z treści omawianych Pism Świętych wynika, iż czas ten jest jednym z okresów, które determinują przemiany, jakie zachodzą na Ziemi.

Słowo miesiąc, stosowane względem omawianego okresu, rozumiane jest wyłącznie w ujęciu matematycznych obliczeń i nie stanowi miesiąca faktycznego w rozumieniu życia Wszechświata, co dotyczy również miesiąca, o którym mowa w A₂.

Niezależnie od określonego w akapitach poprzedzających należy wskazać. Skoro jedna doba może zostać wyrażona również w postaci wartości 86 400 sekund, czyli z uwzględnieniem zer. A zarazem, skoro każdy rachunek czasu stworzenia musi uwzględniać wartości sprzeczne, doprecyzowujące. To oznacza to, iż czas trwania jednego miesiąca zgodny jest również z następującym:

W równaniu A₂ wartość 86 400 odzwierciedla dobę wyrażoną w sekundach. Wartość {2} wyraża wartość sprzeczną 2 lat. Wartość {36} wyraża wartość sprzeczną 36 lat rozumianą jako wartość zera. Wartość 30 odzwierciedla ilość dób w miesiącu. Wartość 259 200 000 lat, będąca wynikiem równania, stanowi czas trwania miesiąca wyższego poziomu.

W ujęciu współczesnej nauki wartość czasu uzyskana w równaniu A₂, a wynosząca 259 200 000 lat, stanowi rok galaktyczny, czyli okres, w ciągu którego Słońce obiega środek Drogi Mlecznej. W czasach współczesnych wskazuje się, iż czas trwania roku galaktycznego mieści się w przedziale 225 – 250 mln lat.

Niezależnie od informacji zawartych w akapitach poprzedzających należy wskazać następującą zależność. Skoro słowo dzień może być rozumiane jako cała doba, a także jako pół doby, a zarazem, skoro w czasie ludzkim stosowany jest również tydzień, a tydzień ten stosowany jest w opisie stworzenia świata przez Boga, to oznacza to, iż w czasie Boskim również winien występować tydzień.