W zakresie głównego podziału budulcowego Wszechświata całościowego, stosowana jest nomenklatura określona w poniższej tabeli:

Tabela G₁ rozumiana jest następująco. Pierwsza kolumna zawiera nazewnictwo stosowane do określania osobliwości początkowej. Druga kolumna zawiera nazewnictwo stosowane do określania Wszechświata obserwowalnego. Trzecia kolumna zawiera nazewnictwo stosowane do określania Wszechświata całościowego, czyli Wszechświata obserwowalnego traktowanego wraz z osobliwością początkową. Pierwszy wiersz zawiera skróty stosowane w równaniach w dalszej części niniejszego rozdziału. Skróty te odzwierciedlają poszczególne części Wszechświata, o których mowa w zdaniach poprzedzających. Drugi wiersz zawiera nazewnictwo stosowane we współczesnej nauce. Trzeci wiersz zawiera nazewnictwo zaproponowane oraz stosowane w niniejszym tekście. Wiersze czwarty oraz piąty odzwierciedlają dwie możliwe formy nazewnictwa, jakie wynikają z treści omawianych Pism Świętych.

Tabela G₁ wynika z następujących argumentów. Jak zostało wskazane w 2.1.8., pierwotne rozumienie Boga odnosiło się do Słońca. Pierwotne rozumienie Boga trójosobowego odnosiło się natomiast do składowych Układu Słonecznego, czyli Słońca, planet oraz księżyców. Następnie termin ten ewoluował do trójosobowego Boga poziomowego, czyli układu gwiezdno-planetarnego, galaktyki oraz gromady galaktyk, które to obiekty zlokalizowane są nad człowiekiem i determinują wydarzenia, jakie odbywają się na Ziemi. Następnie Wszechświat zrozumiany został całościowo, po czym okazało się, iż również w ujęciu całościowym Wszechświat składa się z trzech głównych części. Przy czym podział Wszechświata całościowego na trzy główne części może być rozumiany w dwójnasób.