Przyjmując za wyjściowy współczesny alfabet łaciński, w którym zapisany został niniejszy tekst, zapis języka starohebrajskiego to zapis dokonywany niejako od tyłu. Zapisując od prawej czas wystąpienia trzech ostatnich wydarzeń, które mogą zostać uznane za moment zakończenia potopu, uzyskujemy wartości: 0,8235; 0,8520; 0,8875. W wartościach tych wartość przed przecinkiem wyraża zero lat, natomiast wartości po przecinku wyrażają sumy dni, a zarazem ułamkowe części roku, jakie mijają kolejno od rozpoczęcia roku potopu do: wypuszczenia z arki kruka i gołębicy, zdjęcia dachu arki oraz opuszczenia arki. W zakresie tych wartości nie występują rozbieżności pomiędzy starożytnym zapisem słownym a współczesnym zapisem liczbowym. W efekcie wartości po przecinku zapisywane są zgodnie z zasadami matematyki współczesnej. Tym samym wartość przed przecinkiem również zapisywana jest zgodnie z zasadami matematyki współczesnej. Skutkuje to uzyskaniem trzech, następujących wartości czasu: 1655,8235; 1655,8520; 1655,8875. Przyjmując za słuszne założenie, zgodnie z którym wartości te stanowią cały czas stworzenia, liczony do dnia zakończenia potopu, a zarazem stanowią powtórzenie opisu stworzenia wyrażonego w skali Boskich dni. A następnie dzieląc siedem Boskich dni przez czas wyrażony w latach. Uzyskujemy rachunek równoważności zgodny z zawartym w równaniach A. Rachunek ten określa czas trwania jednego roku ziemskiego, a zarazem wskazuje, iż jedna sekunda czasu Boskiego równoważna jest z jednym rokiem ziemskim. Jednak rachunek ten nie określa czasu istnienia świata, a jedynie jednostkę czasu, w której należy odczytywać wynik czasu stworzenia. Jednostką tą jest rok ziemski równoważny z Boską sekundą. Należy również wskazać, iż rachunek równoważności uwzględnia wyłącznie trzy możliwe momenty zakończenia potopu. Z określonego w 2.1.3. wynika, iż moment zakończenia potopu może być rozpatrywany z czterech perspektyw. Czwarta perspektywa, nieuwzględniona w równaniach A, wskazuje, iż zakończenie potopu nastąpiło wraz z zakończeniem ulewy. W ujęciu chronologicznym zakończenie ulewy poprzedza moment wypuszczenia z arki kruka i gołębicy, moment zdjęcia dachu arki oraz moment opuszczenia arki. Wydarzenie to odbywa się czterdziestego siódmego dnia roku, w którym nastąpił potop. Określając czas precyzyjnie, zakończenie ulewy odbywa się o poranku dnia czterdziestego siódmego, czyli po upływie czterdziestu siedmiu i połowy dnia.