W ujęciu współczesnej nauki wartość uzyskana w równaniu D2 stanowi stałą Plancka, która określana jest obecnie jako wynosząca 6,62607015 · 10^–34 kg · m² · s^–1. Wartość ta stanowi wartość niezbędną do uzyskania trzech wcześniej omówionych jednostek Plancka, a zarazem niezbędną do opisania zarówno początkowych momentów istnienia Wszechświata obserwowalnego, jak i Wszechświata całościowego.

Podsumowując wszystkie trzy rachunki cząsteczkowe, o których mowa w 2.1.15-2.1.17, należy wskazać następujące fakty.

W rachunkach dobowym, szczegółowym oraz jednostkowym obliczany jest czas względny. Z rachunków cząsteczkowych wynika, iż czas względny zależny jest od masy oraz przestrzeni, ponieważ w rachunkach tych sekunda przekształciła się w trzy jednostki główne Plancka, pomiędzy którymi postawiony został znak równości. Czas względny wyrażany jest w jednostkach czasu, które wynikają z ruchów obrotowo-obiegowych, co oznacza następujące. W ujęciu czysto fizycznym czas względny wynika z masy, energii, a także przestrzeni, na której zlokalizowane są masa i energia. W ujęciu jednostek czasu czas względny wynika z ruchów obrotowo-obiegowych, jakim podlega określona masa i energia, która zlokalizowana jest na określonej przestrzeni. Oznacza to, iż omawiany opis stworzenia świata przez Boga wyraża dwa główne czasy, a także dwa główne rodzaje czasoprzestrzeni, które występują we Wszechświecie. Obydwa z tych czasów, a także obydwie z tych czasoprzestrzeni, powiązane są stosownie relacją, jaka łączy trzy podstawowe wielkości fizyczne, czyli przestrzeń, masę oraz czas, gdzie masa równoważna jest z energią i w ujęciu całościowym stanowi tę samą wielkość fizyczną. Obydwa z tych czasów, a także obydwie z tych czasoprzestrzeni, wyrażane są z zastosowaniem dwóch odrębnych skali wartości, gdzie czas względny wyrażany jest w jednostkach względnych, czyli jednostkach, które wynikają z ruchów obrotowo-obiegowych, jakie występują w miejscu obserwacji, natomiast czas całościowy, nadrzędny wyrażany jest w skali Plancka. Oznacza to, iż pierwszą, a zarazem najważniejszą kwestią, jaką należy ustalić opisując całościowy model Wszechświata, jest przejście, jakie występuje pomiędzy skalą Plancka a skalą czasu względnego. Przejście to musi być rozważane osobno dla każdej z trzech głównych wielkości fizycznych. W niniejszym punkcie przejście to omawiane jest głównie w odniesieniu do czasu, przy czym wielkości masa oraz przestrzeń również są uwzględniane.