Również w tym wypadku zasadne jest ustalenie poprawnej kolejności składowych. W efekcie równanie B1 przybiera następującą postać:
B2.
⟨0,5⟩ + ⟨⟨1⟩⟩ + ⟨⟨6⟩⟩ + ⟨0,5⟩ + {2 * 36 * 3} − ⟨·1·⟩ ∧ 1 ∧ {2 * 36 * 3} + {0}
Po podstawieniu wartości docelowych równanie B2 przybiera następującą postać:
B3.
(432 ∶ 2 + ⌈1⌉ + [6] + [432] + ⌈2⌉ + [36 – 3 · 3,6 – 0,2] − ⌈1⌉ ∧ 1 ∧ |3 · 3,6 – 3,6 ∶ 2|) ∶ /10/
W równaniu B3 wartość 432 odzwierciedla czas stworzenia wyrażany w latach, rozumiany jako powtórzony dzień siódmy, czyli wartość ⟨1⟩ równania nadrzędnego. Wartość ta wyrażona jest w postaci połowy doby, zgodnie z określonym w akapitach poprzedzających. Wartość 432 dzielona jest przez wartość sprzeczną 2. Wartość ⌈1⌉ odzwierciedla jeden z siedmiu głównych dni stworzenia, czyli wartość ⟨⟨1⟩⟩ równania nadrzędnego. Wartość ta dodawana jest ciągiem do ostatniej, ponieważ stanowi ten sam czas, który zwarty został przed nią. Wartość [6] odzwierciedla sześć dni stworzenia, które dodawane są ciągiem. Wartość [432] odzwierciedla drugą część czasu stworzenia wyrażanego w latach, rozumianego jako powtórzony dzień siódmy, czyli drugą część wartości ⟨1⟩ równania nadrzędnego, która dodawana jest ciągiem. Wartość ta powiększana jest o wartość sprzeczną 2, która dodawana jest ciągiem do ostatniej. Wartości [36 – 3 · 3,6 – 0,2] wyrażają wartości sprzeczne. Wartość ⌈1⌉ odzwierciedla czas stworzenia wyrażony w latach rozumiany jako powtórzenie wszystkich siedmiu dni stworzenia, czyli wartość ⟨·1·⟩ równania nadrzędnego. W niniejszym równaniu wartość ⟨·1·⟩ równania nadrzędnego, wyrażona jako wartość ⌈1⌉ i zawarta przed pierwszym znakiem koniunkcji, odejmowana jest od wartości głównej, co wynika z następującego argumentu. Jeśli przyjmiemy za słuszne założenie, zgodnie z którym czas stworzenia wyrażony w latach stanowi powtórzenie całości opisu stworzenia, to możliwe jest również stwierdzenie, zgodnie z którym wartość ⟨1⟩, wyrażająca ten czas, została dodana w nadmiarze. Jeśli natomiast przyjmiemy to założenie, to zasadne jest odjęcie wartości dodanej w nadmiarze. To, czy wartość konieczna do odjęcia zostanie uznana za wartość ⟨1⟩ równania nadrzędnego, czy też wartość ⟨·1·⟩ równania nadrzędnego, nie ma w tym przypadku znaczenia, ponieważ obydwie z tych wartości wyrażane są w postaci cyfry 1, z czego jedna z nich wyrażona została w postaci dwóch połówek.