Obliczenie początkowej jednostki Wszechświata, czyli w tym wypadku długości Plancka, uwzględniające równanie B1, zgodne jest z następującym równaniem:
Gdzie podkreślona wartość 1 odzwierciedla pierwszą sekundę życia Wszechświata, która to sekunda musi zostać doprecyzowana, a doprecyzowanie to dokonywane jest przy uwzględnieniu równania nadrzędnego, zawartego po znaku koniunkcji. W celu dokonania obliczenia zasadne jest ustalenie poprawnej kolejności składowych, zgodnie z następującym zapisem:
Zmiana kolejności dokonana została zgodnie z następującą logiką. Wartości po lewej stronie sekundy, czyli na lewo od podkreślonej wartości 1, doprecyzowują sekundę liczbowo. Wartości po prawej stronie sekundy doprecyzowują sekundę w zakresie zer. Oznacza to, iż wartość sprzeczna zera, a także wartość sprzeczna 36 rozumiana jako wartość zera, zawarte zostały po wartości 1, natomiast pozostałe wartości równania nadrzędnego zapisane zostały przed wartością 1. Rozdzielenie to zastosowane zostało wyłącznie po to, aby uzyskany wynik zapisany został zgodnie ze współczesnym zapisem matematycznym. W efekcie równanie C2 przybiera następującą postać:
W równaniu C3 wartość 16 odzwierciedla wartość szesnaście setek, natomiast wartość 55 odzwierciedla wartość pięćdziesiąt pięć jedynek. Wartości 16 i 55, traktowane razem, odzwierciedlają szesnaście setek i pięćdziesiąci pięć lat, czyli czas, jaki mija od stworzenia do potopu. Pozostałe wartości to wartości sprzeczne, doprecyzowujące, rozumiane następująco. Jak zostało wskazane w akapitach poprzedzających, w rachunkach cząsteczkowych zasadne jest uwzględnianie sprzeczności 2. W omawianym rachunku wartości sprzeczne wyrażone zostały chronologicznie, a zarazem zgodnie z zasadami, jakie wynikają z rachunku dobowego. Wartość sprzeczna 2 występuje jako pierwsza w ujęciu chronologicznym, a zarazem występuje w czasie potopu. Z rachunku dobowego wynika, iż wartość doprecyzowująca winna zostać zawarta pomiędzy wartością 16 a wartością 55. Wartość sprzeczna 2, analogicznie do wartości sprzecznej 36, musi być rozumiana w dwójnasób, raz jako liczba, drugi raz jako operacja tożsama z mnożeniem.