Do równoważności tych zaliczyć należy w głównej mierze: równoważność energii do masy, która traktowana jest w dwójnasób, a także równoważność przestrzeni oraz masy i energii do czasu, jaka wynika z dylatacji czasu, a która również traktowana jest w dwójnasób. Dwukrotne traktowanie wskazanych równoważności odnosi się do konieczności ich rozważenia oraz wyrażenia na dwóch płaszczyznach. Gdzie jedna z tych płaszczyzn dotyczy tego, jak wskazane równoważności kształtują się wewnątrz Wszechświata obserwowalnego. Natomiast druga dotyczy tego, jak równoważności te kształtują się na poziomie Wszechświata całościowego. W opisie przestrzeni, masy oraz czasu Wszechświata, dokonywanym z zastosowaniem skali Plancka, wszechświat kwantowy oraz wszechświat atomowy traktowane są razem jako Wszechświat obserwowalny, a prawa fizyki, jakie dotyczą tych wszechświatów, muszą być spójne. Po obliczeniu oraz opisaniu przestrzeni, masy, oraz czasu Wszechświata całościowego okazuje się, iż określone prawa fizyki, jakie dotyczą wszechświata kwantowego oraz atomowego, a także pozorne sprzeczności, które występują pomiędzy tymi prawami, zdeterminowane są przez cechy Wszechświata całościowego. W efekcie możliwe jest poprawne zrozumienie zarówno zasad funkcjonowania Wszechświata całościowego, jak i wewnętrznych zasad funkcjonowania Wszechświata obserwowalnego.

Metodologia, o której mowa w akapicie poprzedzającym, wymaga precyzyjnego obliczenia obserwowalnego, względnego czasu istnienia Wszechświata oraz jednostek tego czasu, a następnie precyzyjnego obliczenia głównych jednostek wyjściowej skali Wszechświata, czyli skali Plancka. Odrębnie określany jest podziała Wszechświata na poszczególne obiekty, które w nim występują. Z podziału Wszechświata na poszczególne obiekty wynikają prawa natury, a zarazem prawa fizyki, jakim podlegają te obiekty. Prawa te determinują określone równoważności, które występują pomiędzy poszczególnymi wielkościami fizycznymi. W efekcie prawa te, a zarazem równoważności te, determinują sposób, w jaki należy przeliczyć względny, obserwowalny czas istnienia Wszechświata na czas absolutny, a zarazem masę i przestrzeń absolutną, gdzie czas, masa oraz przestrzeń absolutne wyrażane są w skali Plancka. Obliczenia dotyczące jednostek głównych skali Plancka, a także podziału Wszechświata na poszczególne obiekty, zawarte zostały w dalszej części niniejszego punktu oraz w punktach 2.1.16. – 2.1.19. Obliczenia dotyczące Wszechświata całościowego zawarte zostały w punktach 2.1.20. – 2.1.21.