Odnosząc się do określonego w II niniejszego punktu, czyli do metodologii obliczania okresów dodatkowych, determinujących okresowe wymieranie organizmów oraz pomniejsze jednostki czasu, należy wskazać, iż rachunek jednostkowy, skorelowany z opisem stworzenia świata przez Boga, niesie za sobą wiele następstw. Jednym z nich jest możliwość obliczenia czasu trwania wszystkich jednostek czasu Wszechświata, również tych, które nie zostały opisane w poprzedzającej części niniejszego punktu. Obliczenia te zawarte zostały w kolejnych akapitach.

Skoro na cały eon, którego czas trwania wynosi 4 320 000 000 lat, przypadają 84 pokolenia. A zarazem, skoro pokolenia tożsame są z jednostkami czasu. To oznacza to, iż możliwe jest podzielenie eonu na 84 części, zgodnie z następującym równaniem:

Jednostka czasu, której czas trwania wynosi 51 428 571 lat, w czasach współczesnych zwana jest okresem.

Tym samym na jedną erę, obliczoną ogólnie, a której czas trwania wynosi 308 571 429 lat, przypada 6 okresów, których czas trwania wynosi 51 428 571 lat każdy, zgodnie z następującym równaniem:

Obliczanie dat początkowych oraz końcowych każdego z 6 okresów, dla każdej z 14 er aktualnego eonu, odbywa się zgodnie z następującym wzorem:

Gdzie wartość 12 960 000 000 wyraża moment rozpoczęcia aktualnego eonu. Wartość X wyraża kolejną erę. Wartości zawarte w pierwszym nawiasie stanowią czas trwania jednej ery. Wartość Y wyraża kolejny okres. Wartości zawarte w drugim nawiasie stanowią czas trwania jednego okresu.

Obliczanie dat początkowych oraz końcowych każdego z 6 okresów, dla każdej z 14 er poprzedniego eonu, odbywa się analogicznie, przy czym pierwsza wartość wzoru, czyli wartość 12 960 000 000 lat, zamieniana jest na wartość 8 640 000 000 lat, czyli wartość wyrażającą moment rozpoczęcia poprzedniego eonu.