Wartość 8 640 000 000 lat, zawarta w linijce A₀, odzwierciedla wartość ⟨1⟩ równania nadrzędnego, czyli odzwierciedla czas stworzenia wyrażony w latach, rozumiany jako powtórzenie siódmego dnia stworzenia. Wartości 4 320 000 000 lat, zawarta w linijce A, odzwierciedla wartość ⟨⟨1⟩⟩ równania nadrzędnego, czyli odzwierciedla siódmy dzień stworzenia. Trzykrotna wartość 1 728 000, zawarta w linijce C, odzwierciedla wartość ⟨⟨6⟩⟩ równania nadrzędnego, czyli odzwierciedla sześć dni stworzenia, ponieważ składa się z sześciu wartości po 864 000 lat każda. Suma dzienna wartości, o których mowa w zdaniach poprzedzających, wynosi 7 i 0,5 dnia, ponieważ wartość ⟨1⟩ wyrażona została w postaci doby, wartość ⟨⟨6⟩⟩ wyrażona została w postaci sześciu dób, natomiast wartość ⟨⟨1⟩⟩ wyrażona została w postaci dnia, rozumianego jako połowa doby. W efekcie całość składa się z siedmiu dni stworzenia oraz powtórzonego dnia siódmego, który w tym wypadku stanowi dzień trwający. Oznacza to, iż pozostała część rachunku musi powtarzać tę historię, przy czym w drugiej części powtórzony dzień siódmy winien być zakończony, tak aby cały rachunek zawierał w sobie dzień siódmy powtórzony zarówno trwający, jak i zakończony. Tym samym wartość 4 320 000 pomnożona przez 57, zawarta w linijce D, a także wartość 4320, zawarta w linijce I, odzwierciedlają wartość ⟨·1·⟩ równania nadrzędnego, ponieważ traktowane razem w zapisie bezzerowym dają jeden dzień stworzenia. Wartość ⟨·1·⟩ stanowi natomiast czas stworzenia wyrażony w latach, uwzględniający w sobie siedem dni stworzenia, co oznacza, iż stanowi siedem dni stworzenia oraz powtórzony dzień siódmy, zakończony. W miejscu tym należy również wskazać, iż wartość 57, odnosząca się do wartości 4 320 000, a odczytywana od tyłu, daje wartość 75, czyli wartość 7,5; czyli siedem i pół dnia. Natomiast wartość 4320 stanowi pół dnia. Co sumarycznie daje wartość ośmiu dni, czyli siedmiu dni stworzenia oraz powtórzonego dnia siódmego, zakończonego.