Wskazane również zostało, iż dzień siódmy stanowi dzień ostatni, jednak zapisywany w pozycji pierwszego. Z tego też względu jedna część dnia zapisana została jako dzień pierwszy, natomiast druga jako dzień ostatni. Dwukrotna wartość 306 720 000, zawarta w linijce B, odzwierciedla wartość {2 * 36 * 3}, gdzie dwukrotne traktowanie tej wartości odzwierciedla dwie jednostki, natomiast trzykrotne traktowanie tej wartości odzwierciedla liczby 36 i 72, z których składa się wartość 306 720 000 w przypadku zapisu bezzerowego. Trzykrotna wartość 1 728 000, zawarta w linijce C, odzwierciedla wartość ⟨⟨6⟩⟩ równania nadrzędnego, czyli odzwierciedla sześć dni stworzenia, ponieważ składa się z sześciu wartości po 864 000 lat każda, zgodnie z równaniem S₆. Wartość 4 320 000 pomnożona przez 57, zawarta w linijce D, odzwierciedla wartość ⟨⟨1⟩⟩ równania nadrzędnego, czyli odzwierciedla siódmy dzień stworzenia. Gdzie pomnożenie tej wartości przez 57 wynika z następującego. Skoro wartość zawarta w linijce D wynosi 4 320 000 lat, a nie 8 640 000 lat, to oznacza to, iż stanowi połowę dnia, a co za tym idzie musi zostać pomnożona przez dwa bądź musi zostać wyrażona w postaci dwóch połówek. Dwie połówki to 0,5 i 0,5. Dwie połówki w zapisie bezzerowym dają wartość 55. Dwie połówki zapisane w formie bezzerowej i powiększone o wartość sprzeczną 2, która to wartość nie zmienia samego czasu stworzenia, jednak musi być uwzględniana w obliczeniach, dają wartość 57, zgodne z równaniem: 55 + 2 = 57. Wartość 3 888 000, zawarta w linijce E, odzwierciedla wartość {2 * 36 * 3}, zgodnie z równaniem 3 600 000 + 360 000 + 360 000. Wartości 36 000, 360 i 360, zawarte w linijkach F-H, również odzwierciedlają wartość {2 * 36 * 3}. W efekcie wartość sprzeczna 36 traktowana jest w trójnasób, ponieważ wartość {2 * 36 * 3} wyrażona została w rachunku trzykrotnie.

Druga interpretacja wynika z następujących argumentów. Skoro w omawianym rachunku zawarto zarówno 13, jak i 14 zer, to oznacza to, iż cała historia stworzenia została opowiedziana dwukrotnie. Możliwość dwukrotnego wyrażenia całej historii stworzenia wynika z następującego faktu. Skoro opis stworzenia składa się z dwóch części, a druga z tych części, czyli opis wyrażony w latach, stanowi powtórzenie pierwszej, to oznacza to, iż zasadne jest dwukrotne wyrażenie całości czasu stworzenia. W takiej sytuacji poszczególne wartości odzwierciedlają następujące wartości równania nadrzędnego.