2.1.6.       Czas, jaki minął pomiędzy początkami zapisu Pism Świętych Starego Testamentu a początkami zapisu Pism Świętych Nowego Testamentu, zgodny z treścią tych Pism, wynosi 1080 lat i liczony jest od początku państwowości starożytnego Izraela, a konkretnie od roku narodzin Saula, pierwszego oficjalnego patriarchy starożytnego Izraela, do roku narodzin Jezusa Chrystusa.

Interpretując treść Pism Świętych Nowego Testamentu, okazuje się, iż w zakresie informacji wskazanych w punktach poprzedzających zasadne są następujące doprecyzowania.

W zakresie ilości pokoleń, pomiędzy Pismami Świętymi Starego Testamentu a Pismami Świętymi Nowego Testamentu, występuje przesunięcie o jedno pokolenie przedpotopowe. Przesunięcie to wynika z następującego faktu. W treści Pism Świętych Nowego Testamentu pierwszym wymienionym pokoleniem przedpotopowym jest pokolenie Boga, w efekcie ilość pierwszych 9 pokoleń przedpotopowych zwiększa się do 10, pokolenie Noego przesuwa się z pokolenia 10 na 11, natomiast pokolenie ostatniego z synów Noego przesuwa się z pokolenia 13 na pokolenie 14. Tym samym ilość wszystkich pokoleń przedpotopowych zwiększa się z 13 do 14.

W zakresie pokoleń popotopowych należy wskazać następujące. Zgodnie z treścią Ewangelii Łukasza pokolenie Jezusa Chrystusa jest pokoleniem 77, licząc wraz z 14 pokoleniami przedpotopowymi, czyli wraz z pokoleniem Boga, natomiast zgodnie z treścią Ewangelii Mateusza, która nie uwzględnia większej ilości pokoleń początkowych, w tym również pokoleń przedpotopowych, pokolenie Jezusa Chrystusa jest pokoleniem 41.

W miejscu tym należy również zaznaczyć, iż zgodnie z treścią Pism Świętych Nowego Testamentu Jezus Chrystus realizował swoją misję przy pomocy swych 12 uczniów. Po śmierci Jezusa Chrystusa jego uczniowie stali się jego wysłannikami, zwanymi apostołami, a tym samym sami stali się nauczycielami, z zastrzeżeniem odrębnej historii Judasza. Ilościowy spis apostołów, przedstawiony z pominięciem ich imion, wyrażają następujące zapisy: