Wartość 3924 uzyskiwana jest na podstawie drugiej rozmowy, natomiast wartość 3960 uzyskiwana jest na podstawie pierwszej rozmowy. W takiej sytuacji możliwe jest przyjęcie założenia, zgodnie z którym kolejne rozmowy opisane zostały niechronologicznie, co wstępnie wyjaśnia omawianą rozbieżność. Wskazane w zdaniach poprzedzających może sugerować, iż zarówno rozmowa Boga z Abrahamem, jak i samo przymierze odbyły się dwukrotnie. Należy jednak wskazać, iż w treści Pism Świętych nie została zawarta informacja o dwukrotnym przymierzu z Abrahamem, natomiast zostało zwarte dwukrotne umiejscowienie w czasie tego przymierza, a samo przymierze wyrażone zostało w formie dwóch rozmów. W efekcie występują dwie możliwe interpretacje rozbieżności 36 lat. Pierwsza z nich nakazuje stwierdzić, iż przymierze z Abrahamem zostało zawarte wyłącznie jednokrotnie, ponieważ w treści Pism Świętych zawarty został wyłącznie jeden opis przymierza z Abrahamem, składający się określonych rozmów. Druga z nich nakazuje stwierdzić, iż przymierze z Abrahamem zostało zawarte dwukrotnie, ponieważ pomiędzy poszczególnymi rozmowami występuje 36-letni odstęp czasu. Z pierwszej interpretacji wynika następująca konkluzja. Skoro przymierze zawarte zostało jednokrotnie, a czas tego przymierza możliwy jest do obliczenia dwukrotnie, to oznacza to, iż istnieją dwa odrębne okresy, jakie minęły pomiędzy potopem a przymierzem z Abrahamem, a tym samym istnieją dwa odrębne okresy od stworzenia do narodzin Jezusa Chrystusa, a tym samym istnieją dwie odrębne metody obliczenia całościowego czasu stworzenia wyrażonego w latach, a tym samym istnieją dwa odrębne wyniki, gdzie pierwszy z nich wynosi 3924 lata, natomiast drugi wynosi 3960 lat. Z drugiej interpretacji wynika, iż okres od stworzenia Adama do narodzin Jezusa Chrystusa wynosi 3960 lat, a w trakcie tego okresu nastąpiło dwukrotne zawarcie przymierza z Abrahamem, natomiast okres dzielący obydwa przymierza wynosi 36 lat. Przy czym należy wskazać, iż przyjęcie pierwszej interpretacji, nie zaprzecza drugiej, a przyjęcie drugiej, nie wyklucza pierwszej. Należy również zaznaczyć, iż czytelnik Pism Świętych nie posiada uprawnień do zakwestionowania jakiejkolwiek z możliwych interpretacji Pism Świętych, o ile interpretacja ta wynika bezpośrednio z treści tych Pism.